The guy next door รักนายผู้ชายข้างห้อง

“ขี้ขลาด” ตุลธรยั่ว “พี่นึกว่าลัลน์จะกล้ากว่านี้นะ”
“ลัลน์ไม่ได้ขี้ขลาดสักหน่อย ลัลน์แค่เป็นคนรอบคอบและหัวใจบอบบาง” ดวงตากลมช้อนมองคนตรงหน้าอย่างซุกซน ก่อนจะหลุบลงซ่อนประกายตาวาวๆ นั้นเสีย
“เด็กช่างยั่ว” เขากลับว่าเสียอย่างนั้น
“แน้...” เธอเงยหน้าขึ้นพูดได้เพียงแค่นั้น เพราะถูกคนที่เถียงไม่ชนะรุกรานเอาดื้อๆ
ริมฝีปากอิ่มเต็มแบบผู้ชายที่เธอกับส้มสวยเห็นตรงกันว่า ‘น่าจูบ’ ประทับลงมาบนริมฝีปากเธออย่างแนบแน่น ทั้งบดเคล้าเอาแต่ใจและพยายามแยกแย้มริมฝีปากของเธอออกเพื่อสอดลิ้นร้อนๆ เข้ามารุกไล่
หัวใจดวงน้อยของลัลน์ลลิตเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายราวกับจะล่องลอยอยู่ในละอองหมอกสีชมพู ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกผลักให้ลงนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาหนังตัวโต มีร่างสูงใหญ่ตามมาคลุกเคล้าตั้งแต่เมื่อไร
“พี่อยากทำแบบนี้มาตั้งแต่วันนั้นแล้ว” ตุลธรบอกตอนที่ผละริมฝีปากออกเพื่อให้มือใหม่หัดจูบได้พักหายใจ
“วันไหน” ลัลน์ลลิตถามเสียงหงุงหงิง ดวงตายังเลื่อนลอยไม่เป็นตัวของตัวเอง เพราะประสบการณ์แปลกใหม่ที่ไม่เคยเจอมาก่อน
------------------
“พี่เท็น!” เธอร้องเรียกชื่อเขาเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่คุกคามอยู่แถวๆ สะโพก
“จ๋า” เสียงทุ้มขานรับอ่อนหวาน
“ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ” ลุกก่อนที่เธอจะใจอ่อน
“ลุกแล้ว ลุกจนแข็งเป็นหินแล้ว ถ้ามากกว่านี้เรียกว่าฟอสซิลเลยเถอะ”
“ไอ้บ้า! ลามก” กำปั้นเล็กๆ ทุบลงไปที่อกกว้างแบบไม่ออมแรง หน้าหวานแดงก่ำ พยายามทั้งผลักทั้งดันคนที่นอนก่ายอยู่ให้ออกไปพ้นตัว