ฟูจวินของข้ามิเป็นอย่างที่คิด!

จวี๋จิง สหายสนิท เรียกว่า จิงจิง สหายร่วมงาน เรียกว่า จวี๋จิง ผู้ใต้บังคับบัญชา เรียกว่า ราชองครักษ์จวี๋

ส่วนคนรักเก่า "จิงเอ๋อ ข้าขอโทษเจ้า จริงๆ"

"ไอ้ชาติหมา!" ด่าว่าหมา ยังสงสารหมา

องครักษ์หญิงหนึ่งเดียวในฮ่องเต้ หลวนซีเจ๋อ รัชศกต้าซ่งที่ ยี่สิบแปดหรือบุตรี คนเดียวของเจ้าเมืองยงชิว

เพราะอกหักรักคุด คนรักหนีไปแต่งงานกับสตรีที่ เรียบร้อย อ่อนหวาน ไม่เหมือนนางที่วันๆ สวมเกราะติดอาวุธ ไม่ผลัดหน้าทาชาด ไม่ยิ้มแย้ม ไม่อ่อนโยน จึงขอทูลลาฝ่าบาท กลับบ้านเก่าเพื่อพักใจ ประจวบเหมาะกับที่มารดาล้มป่วย แต่พอมาถึง กลับถูกมัดมือชกให้แต่งงานกับคนแปลกหน้า!

‘อืม ก็ไม่ถือว่าแปลก’ เหมือนจะเคยเป็นสหายวัยเยาว์ สืบเรื่องราวของอีกฝ่ายพบว่า เป็นหลิงเกอเกอ รักแรกแสนหวาน

จิงจิง จึงตอบรับอย่างง่ายดาย ทั้งเปลี่ยนแปลงตนเองให้สมเป็นสตรีหมายให้สามีชมชอบ

‘ที่แท้ สวรรค์ ให้คนชั่วทิ้งนาง ให้นางกลับมาพบ คนดี นี่เอง’

เขารูปงามที่สุด กิริยามารยาทดี พูดจานุ่มนวล เสียงก็ไพเราะ ใจดี และยังไม่เจ้าชู้ชีกอ เก็บเนื้อเก็บตัวไว้รอนางมาเชยชม เพียงผู้เดียว นี่คือ ชะตาดอกท้อ ที่แม่เฒ่าจันทราเสกสรรให้นางโดยแท้

แต่แล้ว คืนวันแสนหวานจำต้องพังลง เมื่อราชโองการจากฝ่าบาท รับสั่งให้นางกลับไปประจำตำแหน่ง ความลับแตกกลางจวน

‘โอ้ สวรรค์ ท่านถีบข้าลงมาเร็วเหลือเกิน!’