เลือดในดิน

เหมืองแร่ที่ปักษ์ใต้ มีมากมายเหมือนกรุงเทพฯ มีร้านกาแฟ ข้าพเจ้าเข้าเป็นกรรมกรในเหมืองใหญ่แห่งหนึ่ง มีหน้าที่ทุบถ่านหินให้ย่อยเป็นก้อนเล็กๆ เพื่อไปใส่เตาเผาเหล็ก ทุบมันไปเช้าจนเย็น มือที่ต้องการจะควงปากกากลับต้องมาควงค้อน ทุบมันไป ทุบถ่านหิน ทุบตีชีวิตของตัวเอง ชีวิตที่เหลวไหล

อาจจะเป็นนรกแห่งชีวิตตอนนั้น ได้กลายเป็นปุ๋ยใส่อาชีพการเขียนของข้าพเจ้า อย่างน้อยเรื่องที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้ ก็เกิดขึ้นในความคิดตอนนั้น คือเมื่อข้าพเจ้าเลิกงานแล้วเดินกลับบ้าน แวะสโมสรคนงานซึ่งที่นั่นเขากำลังชุมนุมกันเรียกหุ้นจะเปิดเหมืองใหม่ขึ้น เขาเรียกข้าพเจ้าให้ลงหุ้นด้วย แต่ข้าพเจ้ามีแต่มือเปล่าที่ดำไปด้วยคราบถ่านหิน เออ ดูคนอื่นเขามีเงินกันจริง ข้าพเจ้ามีแต่มือ

เขาตั้งชื่อเหมืองใหม่ของเขาว่า เหมือง ‘ทรัพย์ในดิน’ โอ! ชื่อของมันช่างมั่งคั่งมหาศาลเสียจริงๆ ข้าพเจ้าเดินคอตกกลับที่พัก พร้อมกับคิดว่า ในดินมีทรัพย์จริงๆ หรือ...ในดินมีทรัพย์จริงๆ หรือ...ไม่แน่หรอก...น่า ในดินนี้อาจมีหัวกะโหลก มีเหงื่อ มีเลือดก็ได้

ข้าพเจ้าได้ความคิดนี้มาเขียนเรื่องต่อไปนี้
‘เลือดในดิน’