เกลียดนัก... ข้าจะเป็นที่รักให้ดู (เล่ม 1)

หลี่ชงเหอเค้นสมองตรองแผนการจับลูกกวางอยู่ในใจพลันชะงักเมื่อจู่ๆ เงากระบี่วาววับของตนก็จ่อมาตรงหน้าพาดผ่านลำคอของเขาอย่างจงใจ
“เจ้าจะทำอะไร”
“สารภาพมาว่าเจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่ อย่าโกหกข้า” นางว่าเสียงกร้าว ดวงตากวางวาววับ
“ข้าจำเป็นต้องโกหกเจ้ารึ”
“ก็บอกมาสิ ไอ้คนสารเลว! หากไม่บอกข้าจะปาดคอเจ้าเดี๋ยวนี้”
“ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้... ลูกกวางน้อย”
“ลูกกวางน้อยบ้านเจ้าสิ คนเลว ฉวยโอกาส”
“คำก็เลว สองคำก็คนสารเลว คิดแล้วใช่หรือไม่ว่าเสียงขู่ฟ่อราวกับลูกกวางน้อยของเจ้าจะทำให้ข้ากลัวได้”
ชิงอ๋องชงเหอผู้สยบใต้หล้าอาศัยที่เผลอใช้ปลายนิ้วบิดนิดเดียวกระบี่ก็หลุดจากข้อมือนาง
“โอ๊ย!”
หลี่ชงเหอที่ได้ทีคว้าร่างนางจับมือทั้งสองไพล่หลังด้วยแรงมือเดียวก่อนกระชับเอวนางเข้าใกล้จนแผ่นหลังนางชนกับอกแกร่ง
“ฆ่าข้าเลยสิ” นางเค้นเสียงสั่นตอบ
“ฆ่าก็อดได้ของดีสิ”
“นี่เจ้า! ต้องการอะไรจากข้ากันแน่”
ดรุณีน้อยดิ้นรนขัดขืนแต่กลับถูกลมหายใจร้อนรดต้นคอจนระทวยก่อนที่น้ำเสียงกดต่ำราวกับขู่ของหลี่ชงเหอจะตอบคำถามที่ทำให้นางถึงกับชาไปทั้งตัว
“ต้องการตัวเจ้า...”


“ข้าเกลียดเจ้า”
“ข้าก็มิได้รักท่าน”
“เช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้าต้องเจ็บปวดไปจนตลอดชีวิตที่คิดเล่นเล่ห์กับความรู้สึกข้า”
“ขอแค่ไปจากที่นี่ ข้าไม่สนดีหรือร้าย นรกหรือสวรรค์อะไรทั้งนั้น”
“เจ้าจะไม่เสียใจภายหลัง?”
“แน่นอนว่าไม่”
“เหตุใดมั่นใจนัก”
“เพราะถึงท่านเกลียดข้า ข้าก็ไม่มีทางไปอื่นแล้ว เช่นนั้นสิ่งเดียวที่ทำได้คือข้าจะทำให้ท่านรักข้า”
เหอะ...
หลี่ชงเหอหัวเราะในลำคอ นางไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังราดน้ำมันเข้าสู่กองไฟ คำพูดยินยอมทั้งหมดที่ออกจากปากนาง ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด เจ็บจากความรู้สึกแรกเริ่มที่มีให้ ปวดเพราะถอนใจความรู้สึกหลงใหลนางมิได้ นางเห็นเขาเป็นตัวอะไรกันแน่!

จะรักก็มิได้ จะเกลียดก็ไม่ลง...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องต่อจาก กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ ค่ะ
ขอฝากนิยายด้วยนะคะ