เจ้าสาวชั่วคราว

ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!
หญิงสาวหันหน้าไปอีกทางทำให้ริมฝีปากของเขาโดนแก้มนวลเนียนนุ่มแทน
"หลบทำไม ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ฉันจะทำตามที่เธอต้องการมีเพียงสิ่งนี้ที่ฉันให้เธอได้"
"นี่วัฒน์คิดแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม?" ใบหน้าสวยในยามนี้กลับเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา เขาไม่มีทางรักเธอ ไม่มีทางจริงๆ
"อ้อมกอด จูบ หรือมากกว่านั้นฉันจะทำให้เหมือนคนอื่นๆ ที่เคยได้จากฉัน อยากได้แบบนี้ใช่ไหม" ชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนมากอดเธอแน่นจนหญิงสาวเริ่มขัดขืนนี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ
"วัฒน์! ปล่อย! ไม่รู้ว่าวัฒน์คิดแบบนี้ได้ยังไงแต่ถ้าคิดว่านี่คือสิ่งที่เราต้องการหยุดเถอะ พอสักที" เมื่อเห็นหญิงสาวผลักไสเขาชายหนุ่มถึงกลับรวบเอวบางไว้แน่นกว่าเดิม
"ให้หยุดในสิ่งที่เธอร้องของั้นหรอนิชา เธอจะเอายังไงในเมื่อฉันจะทำเธอกลับไม่ต้องการ อยากเป็นภรรยาสมบูรณ์แบบไม่ใช่หรอนี่ไงเรากำลังทำ ต่อไปจะได้ไม่พูดเรื่องหย่าอีก!" เขาไม่พูดเปล่าดันร่างบางนอนราบไปกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมทับร่างกายเธอไว้
"วัฒน์ ปล่อย! หยุดเดี๋ยวนี้ถ้าจะทำแบบนี้อย่าดีกว่าวัฒน์อย่าทำลายหัวใจเราได้ไหม ไม่รักไม่ว่าแต่อย่าทำเหมือนว่าเราไร้ค่าแบบนั้น"
"นิชา ฉันกำลังหาทางออกให้เราอย่างดีที่สุดนะ"
"ทางออกงั้นเหรอ? หึรู้ตัวไหมว่าตัวเองกำลังเห็นแก่ตัว ณวัฒน์ที่เรารู้จักไม่ใช่คนแบบนี้ ไม่ใช่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัวและเห็นแก่ได้แบบนี้"
"ฉันเป็นแบบนี้มานานแล้วนิชา เป็นแบบนี้มาทั้งชีวิต" สองมือของเขายังคงดึงขึงเธอเอาไว้แน่น แววตานี้ของเขาไม่เหมือนเคยเลยสักนิด
"งั้นคนที่ตาบอดคงเป็นผู้หญิงหน้าโง่คนนี้ที่แอบรักวัฒน์มาครึ่งชีวิตสินะ คุณดึงฉันขึ้นมาจากจุดที่ต่ำที่สุดแต่รู้ไหมมือคู่นี้เหมือนกันที่กำลังทำร้ายฉันอยู่ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้น่าจะยอมทำตามที่แม่ใหญ่สั่งคงดีกว่า อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็บอกว่ารักฉัน"
"พูดอะไรออกมาฮะ ความรักไร้สาระนั้นมันมีค่ามากสำหรับเธอถึงขนาดจะยอมไปเป็นเมียน้อยผู้ชายแก่คราวพ่ออย่างนั้นเหรอนิชา!"
"ไร้สาระสินะ ใช่มันคงไร้สาระสำหรับคุณถ้าอย่างนั้นเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้วล่ะ เพราะฉะนั้นปล่อยฉันเถอะนะ มีคนอีกมากมายที่อยากจะเป็นเจ้าสาวของคุณแทนฉัน"