รักในฝันของฉันคือเธอ

"ไปลาออกจากงานซะ" ภีมวัจน์สั่งเสียงเข้ม
"ไม่ค่ะ คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน" ญาณิดาตอบกลับทันที
"คุณแน่ใจเหรอว่าผมไม่มีสิทธิ์" ภีมวัจน์ยกมือขึ้นลูบแขนเธอเบาๆแล้วก้มลงจูบที่ไหล่เนียน
"หยุดนะคุณภีม คุณต้องการอะไรจากฉันอีก คุณก็ได้ไปหมดแล้วยังจะเอาอะไรอีก" เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลรินลงมา
"ผมจะรับผิดชอบคุณด้วยการแต่งงาน พรุ่งนี้ผมจะให้คุณพ่อคุณแม่มาสู่ขอ แล้วคุณก็ย้ายไปอยู่เชียงใหม่กับผม" เขาบอกเธอ
"อย่าลำบากเลย ฉันไม่ต้องการอะไรจากคุณเลย ฉันขอแค่อย่างเดียวปล่อยฉันไปเถอะ อย่ามายุ่งกับฉันเลย"
"ทำไม" เขาไม่เข้าใจเธอเลย เขายินดีรับผิดชอบแต่เธอดันไม่ต้องการ
"ฉันไม่ได้รักคุณ!!"
"คุณรักที่เงินผมสินะ ผมก็ลืมไปผู้หญิงหิวเงินแบบคุณคงแค่ต้องการยั่วผู้ชายให้มาติดกักดัก แล้วหวังจะสูบเงินให้หมดตัว จากนั้นก็เขี่ยทิ้งราวกับเศษขยะ แล้วหาเหยื่อรายใหม่ใช่ไหมล่ะ" คนฟังหัวเราะออกมาเบาๆ
"คุณนี่จบเอกการละครหรือเปล่าคะ มโนเก่งขนาดนี้ เอาเป็นว่าคุณไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น แล้วหลังจากนี้เราต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก เราจบกันแค่นี้!!"