เกมกลดลใจ

“ผมชอบเกมของคุณนะ ‘ไม่ถามชื่อ ไม่ผูกมัด’ ” เขาเน้นประโยคหลัง ราวกับเน้นขอบเขตที่เธออธิบายเมื่อครู่
“ชอบแล้วต้องการเล่นไหมคะ”
หากเป็นเมื่อวาน หรือเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงก่อน ลลนาคงไม่เชื่อว่าตนเองจะต่อรองกับใครเช่นนี้ แต่แทนที่จะล้มเลิก เธอกลับภาวนาให้เขาตอบตกลง แล้วก็ลอบถอนใจโล่งอกเมื่อเขาพยักหน้าตามด้วยย้อนถาม
“เรามาเริ่มเกมกันเลยไหม”

มันเป็นเกมที่เกิดขึ้นในคืนเหงา คนแปลกหน้าสองคนเจอกันในสถานการณ์ไม่ธรรมดา เขาไม่รู้จักชื่อเธอ เธอไม่รู้จักชื่อเขา แต่ทั้งคู่ต้องการเล่นเกมที่เดิมพันด้วยหัวใจ
ชานนช่วยหญิงสาวแปลกหน้าจากการถูกข่มขืน ในเมื่อเขาต้องการผู้หญิงสักคนแล้วเธอเสนอตัว เขาจึงไม่ลังเลที่จะรับเธอขึ้นเตียง ด้วยเงื่อนไขของเกมที่ชื่อว่า “ไม่ถามชื่อ ไม่ผูกมัด” แต่ไม่เพียงเป็นสาวพรหมจรรย์ เธอยังจากไปเงียบๆ ทิ้งไว้เพียงความทรงจำที่เขาไม่อาจลืม
ลลนาใช้อารมณ์เหนือเหตุผลเป็นครั้งแรกในชีวิต เพราะเกือบโดนปลุกปล้ำ หนำซ้ำมารดายังกล่าวหาว่าเธอใจง่ายคิดยั่วผู้ชายของแม่ เธอจึงประชดด้วยการเล่นเกมเร่าร้อนกับคนแปลกหน้าหนึ่งคืน
มันสมควรเป็นความทรงจำที่รอวันถูกลืมถ้าเธอไม่เจอกับเขาอีก
การพบชานนอีกครั้งน่าจะเป็นหายนะในอาชีพครูของลลนา แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายอย่างที่เธอเคยคาดเดา และเขาอยากให้เธอได้ลองเล่นเกมใหม่กับเขา เกมที่ชื่อว่า “ความรัก”
***เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ซูก้าบีช สถาพร ปี2018