สามีมัจจุราช

แก้ไขล่าสุด 19 ตุลาคม 65
ตัวอย่าง

"เธอมันนังตัวร้ายจริงๆ ทำเป็นใสๆอ่อนต่อโลกแต่ที่ไหนได้ลับหลังผัวก็ไปอ่อยผู้ชายคนนี้ที คนโน้นที ทั้งไอ้โชคไอ้อามนี่อีก จิตใจเธอทำได้ยังไงห๊ะ น้ำข้าวหรือว่านี้คือตัวตนที่แท้จริงของเธอกันแน่"นฤชิตพูดออกมาอย่างไม่พอใจ คำพูดที่ดูถูกเธอทำเอาหญิงสาวสะอึกไปไม่น้อย
"หึ ก็แล้วแต่คุณจะคิดค่ะ ฉันเหนื่อยที่จะอธิบาย"น้ำข้าวบอกชายตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายกับนิสัยของเขา
"ที่ไม่อธิบาย เพราะมันคือเรื่องจริงซินะ ไม่แปลกใจเลยที่พ่อเธอจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำยกใส่พานมาให้ฉัน เพราะเธอมันเน่าขนาดนี้นี่เอง" เสียงดังลั่นทำให้พิมพ์ประพายได้ยินบ้างเล็กน้อย หญิงสาวยิ้มพอใจที่ทั้งคู่ทะเลาะกันยิ่งดีถ้าทั้งสองแตกหักจากกันวันนั้นเธอคงได้ผู้ชายคนนี้แทน
"อย่าพูดถึงคุณพ่อฉัน ท่านไม่เกี่ยว" น้ำข้าวจะเดินหนีเขา แต่มีหรือที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้เธอเดินออกจากห้องมาอย่างง่ายๆ
"จะไปไหน เถียงไม่ได้ก็คิดจะเดินหนีสินะ" เขาคว้าแขนพร้อมบีบแน่นแรงบีบของเขาทำให้น้ำข้าวเจ็บไม่น้อย
"โอ๊ย ฉันเจ็บนะคุณชิน ปล่อย"
"อย่าสำออย เธอมันด้านขนาดนี้ยังกลัวเจ็บอยู่เหรอ" น้ำข้าวหน้าชากับคำพูดของเขาที่สาดเข้ามาใส่เธอ
"ฉันก็คนนะคะมีเจ็บมีความสุขมีทุกข์หมดนั้นล่ะคะ คุณชินปล่อย โอ๊ย" หญิงสาวร้องออกมาอีกครั้งที่มือเข้าบีบที่เดียวกับพิมพ์ประพายทำให้ชายหนุ่มรีบปล่อยมือที่เห็นสีหน้าเจ็บปวดของเธอ เขาจับแขนเสื้อขึ้นอย่างสงสัยรอยแดงคล้ายรอยเล็บ4 นิ้วตรงบริเวณต้นแขนหญิงสาวปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน
"ไปโดนอะไรมา" เขาเปลี่ยนโทนเสียงเบาลงเมื่อเห็นร่องรอยตามตัวของภรรยาตน
"เรื่องของฉัน" น้ำข้าวกระชากแขนออก ด้วยความน้อยใจต่างๆนานา ทำให้เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีก
"ฉันมีสิทธิรู้เพราะเธอเป็นของฉัน"
"ฉันไม่ใช่ของใครทั้งนั้นล่ะ เลิกพูดว่าฉันคือของคุณสักที ฉันมีชีวิตไม่ใช่สิ่งของ"
"ปากเก่งขึ้นเยอะดีหนิ พอเห็นว่าฉันดีด้วย เอาใหญ่เลยนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกอดอกมองสำรวจร่างกายของหญิงสาว จนทำให้น้ำข้าวทำหน้าไม่พอใจหันหน้าหนีเขา เธอเหนื่อยที่ต้องทะเลาะด้วย
"ถอดชุดออก"
"ห๊ะ"
"ฉันบอกให้ถอดออกไง หรือให้ฉันถอดให้" น้ำข้าวทำหน้าตกใจที่เห็นว่ามือเขามากระชากเสื้อเธอออกอย่างถือวิสาสะเธอรีบผลักเขาออกทันที สีหน้าตื่นกลัวสุดขีดกับการกระทำของชายหนุ่มตรงหน้าที่ไม่รู้ในตอนนี้เขาเป็นบ้าอะไรอีกกันแน่
"ทำบ้าอะไร คุณมันบ้า " น้ำข้าวพูดพร้อมพยายามปิดเสื้อที่ขาด
"เธอทำฉันโกรธมากเลยนะวันนี้! แล้วแหวนหายไปไหน!" เขาถามขึ้นอย่างโมโหเมื่อมองไม่เห็นแหวนแต่งงานจากนิ้วมือเรียวของเธอ
"ฉันถอดออก" คำพูดนิ่งๆทำให้ชายหนุ่มโกรธเข้าไปใหญ่
"อยากตายรึไง?!!"เขาเดินเข้ามาใกล้พร้อมคว้าเอวบางให้ชิดอกตนเองแน่น
"ปล่อยนะ ฉันเกลียดคุณได้ยินไหมว่าเกลียด" เธอพูดออกมาอย่างไม่คิดแต่ทว่าคำพูดนี้ยิ่งทำให้นฤชิตโกรธจัด สายตาดุดันจ้องมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อเธอก็ไม่ปาน ในยามนี้ที่เห็นสายตาของผู้ชายตรงหน้าสร้างความหวาดกลัวให้แก่หญิงสาวไม่น้อย
"เกลียดผัวตัวเอง แต่ไประริระรี้กับผู้ชายคนอื่นเนี่ยนะ สำส่อน!"
เพี๊ยะ! สิ้นคำพูดหญิงสาวก็ผลักตัวนฤชิตออกห่างก่อนที่หน้าหนาจะหันไปตามแรงมือบางที่ตบมาที่หน้าเขาอย่างจัง มือชายหนุ่มสั่นไม่น้อยกับการกระทำของอีกฝ่ายความโกรธที่เขาสะสมไว้ในตอนนี้แทบจะระเบิดออกมา
"คนสารเลวปากคุณมันเน่าที่สุด คำพูดคำจาเอาแต่พูดดูถูกฉัน!"