ร้ายนักเมื่อลมรักพัดหวน ซีรีส์ชุด ลมหอบรัก II

“ฉันไม่อยากเป็นนางบำเรอของคุณ” ลลนาพูดออกมาในที่สุด เมื่อวิศรุตเดินตามเข้ามาในห้องนอน

“มาถึงขนาดนี้แล้ว คุณยังคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์มาต่อรองกับผมอีกเหรอลาน่า” ชายหนุ่มปิดประตูตามหลังแล้วยืนกอดอกพิงบานประตูเอียงหน้ามองเธออย่างสมเพช

“คุณหมายความว่ายังไง หรือคุณเป็นบ้าไปแล้ว”

“ผมไม่ได้บ้า และผมยังมีสติดีครบถ้วน พอที่จะคิดได้ว่าต้องทำยังไงกับผู้หญิงจอมหลอกลวงอย่างคุณ”

“คุณจะทำอะไรกับฉันอีก วิศรุต”

“ผู้หญิงเห็นแก่เงิน ที่หลอกให้ผมตายใจครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วก็แอบหนีไปหาผู้ชายอย่างคุณจะต้องอยู่ให้ห่างจากทรัพย์สินทุกอย่างและต้องถูกเฝ้าตลอดเวลา”

“สิ่งที่ต้องเฝ้าตลอดเวลาน่ะมันคือของมีค่า แต่ผู้หญิงไร้ค่าอย่างฉันคุณคงไม่ต้องเสียเวลาขนาดนั้นก็ได้มั้ง”

“บางครั้งของไร้ค่าก็ยังมีราคาได้ ถ้ามันอยู่ถูกที่ถูกเวลา และใช้มันอย่างเหมาะสม”

“พูดให้ฉันเข้าใจอีกหน่อยซิคุณรุต”

“ผมต้องการลูก”

หญิงสาวนิ่งอึ้งกับคำพูดของเขา เธอกระพริบตาปริบๆ อยู่หลายทีกว่าจะเค้นเสียงของตัวเองออกมาได้ “คุณรู้ได้ยังไง?”

“เปล่า ผมไม่รู้ แต่เพิ่งจะรู้เพราะคุณบอกเมื่อกี้นี้เอง”

“นี่คุณหลอกถามฉันเหรอวิศรุต” หญิงสาวเบิกตากว้างทั้งโกรธทั้งตกใจที่ตัวเองหลุดปากพูดออกไป รู้สึกโง่เง่าจนอยากจะตายดับไปซะให้พ้นๆ

“คุณเอาลูกของผมไปไว้ที่ไหนลาน่า” ชายหนุ่มปราดเข้ามาคว้าหัวไหล่ทั้งสองข้างแล้วดึงเธอเข้ามาใกล้ มือเขาบีบแน่นจนเธอนิ่วหน้า

“เขาไม่ใช่ลูกของคุณ” ลลนาตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มขณะพยายามสะบัดตัวหนี

“เขา?” วิศรุตทวนคำ “เด็กผู้ชายเหรอ ผมได้ลูกชายอย่างนั้นเหรอ”

“คุณไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเหรอ ว่าเขาไม่ใช่ลูกของคุณ”

“อย่าเบี่ยงประเด็นลาน่า ถ้าไม่ใช่ลูกของผมแล้วจะเป็นลูกของของใคร ไอ้หนุ่มชาวไร่ ‘ชู้รัก’ ของคุณนั่นหรือไง”

“อย่าพาดพิงไปถึงคุณศรันย์นะ”

“หึ ปกป้องกันดีจริงนะ” ชายหนุ่มแค่นเสียงเยาะแล้วพูดต่อ “เอาลูกมาให้ผม หลังจากนั้นผมจะให้เงินก้อนใหญ่กับคุณไป ส่วนคุณจะเอาไปตั้งตัวหรือไปทำอะไรผมไม่สนทั้งน้ัน เพราะผู้หญิงอย่างคุณมันไม่เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกผมหรอก”