ดอกไม้ชื่อความรัก

เขา ชวนปลูกดอกไม้ ในขณะที่ความสัมพันธ์กำลังสั่นคลอน
ส่วน เขา เข้ามาดูแลดอกไม้ ในขณะที่ความสัมพันธ์ยังไม่ชัดเจน
คนหนึ่งเป็นดั่งเมล็ดพันธุ์ ส่วนอีกคนเปรียบดั่งน้ำและปุ๋ย
จนวันที่ดอกไม้เติบโตและเบ่งบาน
ใครสมควรที่จะเป็นเจ้าของดอกไม้พวกนั้นกันแน่...

-------------------------------------------------

ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองร้องไห้มามากพอแล้ว ทั้งเมื่อคืนนี้ตอนที่คุยกับคนแปลกหน้าอย่างการันต์ เมื่อครู่นี้ตอนที่อยู่กับแกรม กอดกันร้องไห้มาตั้งเยอะ แต่พอมาเจอซัน น้ำตาเวรพวกนี้ก็ดันไหลออกมาอยู่ดี
เทมส์ไม่ได้ลืมหรอกว่าคุยโทรศัพท์ค้างไว้ รู้ด้วยว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้วางสาย แต่เขาก็ยังคงเงียบ เทมส์รู้สึกขอบคุณที่คนทางนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา การันต์มีจังหวะเสมอ เขารู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรตอนไหน ควรเงียบตอนไหน และควรเสนอหน้าเข้าไปตอนไหน
กระทั่งประตูบ้านถูกเปิดออกอีกครั้ง เป็นซันที่เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าลากใบโต มีกระเป๋าสะพายที่ใส่เอกสารและโน้ตบุ๊กแยกออกมาต่างหาก คนตัวสูงที่เพิ่งจัดการข้าวของเสร็จสรรพหันมามองเทมส์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าต้นไม้ที่พวกเขาช่วยกันปลูกในตอนนั้น มันเหี่ยวหมดแล้ว และคาดว่าน่าจะตายในอีกไม่ช้า แต่ถึงอย่างนั้นซันก็ไม่ได้พูดอะไรและไม่มีอะไรที่อยากจะพูด
คำว่า 'นี่บ้านเทมส์' ทำให้ซันรู้สึกเหมือนตัวเองเกาะเทมส์มาโดยตลอด
เขาต้องเป็นฝ่ายไปน่ะถูกต้องแล้ว

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนตัดสินใจเดินออกจากบ้านเทมส์ไปยังรถคันใหญ่ที่จอดห่างจากตัวบ้านนับร้อยเมตร เพราะแบบนั้นล่ะมั้งเทมส์จึงไม่สังเกตเห็นรถของซันในตอนที่เลี้ยวเข้าบ้านมา ตอนที่ประตูรั้วถูกปิดลง เสียงเครื่องยนต์สตาร์ตขึ้นก่อนจะค่อยๆ ขับผ่านหน้าบ้านเขาและจางหายไปในที่สุด เทมส์ที่ร้องไห้แผ่วเบาอยู่นานก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน
"คุณเกื้อ..."
"ครับ"
"คุณว่าต้นไม้พวกนี้จะตายไหม"
เทมส์กำลังหมายถึงต้นไม้ที่เขากับซันช่วยกันปลูก ต้นทานตะวันและอื่นๆ ที่มันกำลังจะตาย ต้นไม้พวกนั้นที่การันต์เอ่ยปากว่าจะช่วยฟื้นฟู
"ไม่ตายหรอกครับ ผมจะช่วยนะ"
"แล้ว..." เทมส์พูดอีกครั้ง "คุณว่าผมจะตายไหม"
คำถามนั้นทำให้การันต์พูดไม่ออก
เทมส์ในตอนนี้ดูเปราะบางยิ่งกว่าต้นไม้ที่กำลังเหี่ยวเฉาเสียอีก
"ถ้าพืชคายน้ำตอนกลางคืน ผมก็คงคายน้ำตาตอนกลางคืนเหมือนกัน"
"แต่พอเช้าวันใหม่ พืชก็จะสังเคราะห์แสงในตอนกลางวัน แล้วมันก็จะเติบโตขึ้นอีกครั้งนะ" การันต์บอกเขาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
"ผมจะอยู่ถึงพรุ่งนี้ที่เป็นตอนกลางวันไหมอะ"
"เรื่องนั้นน่ะ"
"..."
"ผมคิดว่าผมก็ช่วยคุณได้เหมือนกัน"