องค์หญิงตกอับกับแม่ทัพจอมโหด

เมื่อชะตาชีวิตพลิกผัน จากองค์หญิงผู้สูงส่งเหนือหญิงทั้งปวงในแคว้น สู่สามัญชนเพียงเวลาชั่วข้ามคืน...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนคือหนทางรอดเดียวของนาง

ยามรุ่งเรืองผู้คนต่างกราบไหว้ยกยอ ยามตกต่ำผู้คนดูหมิ่นเย้ยหยัน
จากองค์หญิงสูงศักดิ์สู่สามัญชน
จากเคยอาศัยในพระราชวังแสนสบาย สู่ชายแดนแสนกันดาร
แม้ตกอับแต่นางก็จะอยู่รอดให้จงได้
และในเวลาที่ใครก็ต่างเมินหน้าไม่อยากข้องเกี่ยว คนผู้หนึ่งกลับยื่นมือเข้ามา เขาคือชายผู้มีฉายาว่า จอมโหดแห่งฉีตู
===
“หากข้างอแงท่านก็ป้อนยาหน่อยไม่ได้หรือ”
พร้อมถามเสียงทุ้มนุ่มแขนกำยำก็รั้งให้นางนั่งลงบนตักอีกแล้ว เพ่ยเชี่ยนจนใจที่จะฝืนจึงยินยอมและหันเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม
“ได้...”
นางยื่นถ้วยจรดปากได้รูป
“ดื่มสิ”
“ไม่ใช่อย่างนี้”
ใบหน้าคมเข้มส่ายไปมาด้วยท่าทางขัดอกขัดใจ
“แล้วอย่างไหนล่ะ ท่านไม่ดื่มยาด้วยปากหรืออย่างไร”
หญิงสาวถามเสียงหงุดหงิดแล้วท้ายทอยก็ถูกประคองบังคับอย่างรวดเร็ว พร้อมกับที่ริมฝีปากแกร่งแนบบดเบียดเหนือกลีบปากตน ปลายลิ้นอุ่นไล้กลีบปากนางทำให้มือที่ถือถ้วยยาอ่อนแรงแต่มือหนาอีกข้างก็จับไว้ก่อนนางจะปล่อยพลางถอนริมฝีปาก ทว่ายังเอ่ยชิดใกล้
“อย่างนี้ต่างหาก”