หวนกลับมารัก

เนวิกา ตกงานเพราะพิษเศรษฐกิจเเละพิษเจ้าไวรัสตัวร้าย เธอตัดสินใจกลับมาตั้งหลักที่บ้านเกิดก่อนหนึ่งเดือน เเต่การกลับมาครั้งนี้ ศตรายุ ผู้ได้ชื่อว่าเป็นผัวเก่ากลับมาทวงคืนความเป็นเมียจากเธอ!

“นี่คุณจะเบียดฉันทำไมเนี่ย!” ปิดไฟนอนแล้ว ส่วนเขาเธอก็นึกว่าเขาหลับไปแล้วซัดเบียร์หมดไปเป็นลังขนาดนั้น แต่พอเธอปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนเท่านั้นล่ะ ร่างสูงหุ่นล้ำบึกก็ขยับเข้ามาเบียดเธอก่อนจะคว้ามือมาเกี่ยวเอวบางเธอมากอดเอาไว้ ตอนนี้เธออยู่ในอ้อแขนของเขาแล้ว ลมหายใจที่เป่ารดต้นคอเธอก็ทำเอาเธอหายใจแทบไม่ทั่วท้อง
“หนาว...”เออ...ใช่ เธอเองก็หนาว
“ปล่อย...”
“อยู่กรุงเทพมาเป็นยังไงบ้าง” เนวิกาทำตัวไม่ถูกเมื่อคนที่เธอคิดว่าเขากำลังถามคำถามที่เธอไม่คิดว่าเขาจะถาม
“ก็ดี...”
“ดีแบบไหน ไม่มีพี่อยู่ด้วยมันดีอยู่เหรอ?”
“ก็อยู่ได้นี่...”
“ดีเนาะ...ไม่เหมือนพี่ กว่าจะอยู่ได้...” เนวิการู้สึกว่าเขากำลังจะลำลึกความหลัง มันคงจะดีอยู่หรอกถ้าเธอยากฟัง แต่นี่คือเธอไม่อยากฟังและไม่อยากพูดถึงมันอีก มันจบไปแล้ว ในตอนนั้นก็ใช่ว่าเธอจะไม่ทรมาน...
“ก็เห็นอยู่ได้....”
“ก็มันจำเป็นต้องอยู่...”