ภรรยาของข้าคือนางมารผู้หนึ่ง

หากไม่เพราะใคร่เป็นมนุษย์เสียจนมิอาจเก็บกัก ปีศาจแมงมุมแม่ม่ายเช่น ‘มู่ตาน’ คงไม่พยายามยิ่งเพื่อจะกลืนกินบุรุษพรหมจรรย์ให้จงได้ แม้จะต้องเอาตัวเองเข้ามาอยู่ท่ามกลางหมู่นักล่าปีศาจ นางก็ไม่หวั่นหากสิ่งที่นางปรารถนาสำเร็จสมประสงค์

‘ซีฮัน’ นักบวชหนุ่มที่ร่อนเร่มาจากแดนไกลตกเป็นเป้าหมายของนางปีศาจในครานี้ รูปลักษณ์เขางามงด สะอาด เป็นไต้ซือผู้เคร่งในศีลและธรรมอย่างนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็คงต้องเป็นพรหมจรรย์ไร้มลทินใดๆ อย่างแน่นอน

ปฏิบัติการยั่วยวนเพื่อกินเนื้อผู้ทรงศีลจึงเริ่มต้นขึ้นในคืนนั้น แต่...ไฉนเลยกลับกลายเป็นมู่ตานที่ถูกไต้ซือกินตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเสียนี่!

ให้ตายเถิด! นี่เขาหาใช่นักบวชพรหมจรรย์หรอกหรือ!?

เป็นนางที่ต้องสังเวยความสาวสะพรั่งให้เขา ขณะที่ซีฮันตื่นตะลึงด้วยไม่คิดว่านางปีศาจแมงมุมแม่ม่ายที่มีอายุหลายร้อยปีจะยังถือพรหมจรรย์อยู่!?

ปวดเศียรเวียนเกล้าไปตามๆ กัน เป็นซีฮันที่ต้องรับผิดชอบนางทั้งชีวิตเขาเสียแล้ว!