รักสุดท้าย (Last love story)

รักสุดท้าย อัปเดตเวอร์ชันใหม่

“คืนนี้ไม่เห็นดาวเลยนะคะ” ฉันแหงนหน้ามองท้องฟ้ายามนี้ที่เพียงดวงจันทร์กลมโตส่องสว่างไปทั่วผืนฟ้า หากแต่ไม่สามารถมองเห็นดวงดาวที่ฉันชื่นชอบ
“แปลกนะ” พี่ปกพึมพำกลับมา
“อะไรที่ว่าแปลกเหรอคะ”
“คนเรามักจะมองหาในสิ่งที่มองไม่เห็น ก่อนจะมองเห็นสิ่งที่มีอยู่เสมอ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาราบเรียบพลางผินเสี้ยวหน้ามามองกันด้วยแววตายากคาดเดา เขากำลังสื่อถึงอะไรอยู่กันแน่นะ
“อาจเป็นเพราะว่า เรากลัวที่หลงลืมมันไปก็ได้ค่ะ” ฉันตอบไปอย่างที่ใจคิด เวลานี้เราสามารถมองเห็นดวงจันทร์อยู่ตรงหน้าไม่หายไปไหน แต่สิ่งที่หายไปคือดวงดาวที่เราเคยชื่นชม เมื่อมองไม่เห็นเรามักจะมองหาเพราะกลัวว่าเราจะลืมมันไปสักวันหนึ่ง ในทางกลับกัน เมื่อไหร่ที่ดวงดาวสุกสกาวเต็มท้องฟ้า เราก็มองหาพระจันทร์ไม่ต่างกัน เพราะฉะนั้นฉันจึงสรุปได้ว่า “มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ”