ฟ้าจ๋า ช่วยส่งใครมารักฉันที

เรื่องสั้นปมเบา อบอุ่น หวาน หวาม ละมุนในความรู้สึก
**************************
“เกาะไว้แน่น ๆ นะ” น้ำเสียงห่วงใยถูกเปล่งออกมาจากเจ้าของใบหน้าเปื้อนยิ้ม ใบหน้าแสนสุขที่คนบนหลังไม่มีโอกาสได้เห็น มันคือความสุข เขามีความสุขทุกครั้งที่ร่างเล็กกระโดดขึ้นแผ่นหลังของเขาแล้วเกาะแน่นยังกับลูกลิง
“เต ตอนนี้เราหนักไหม” คนบนหลังที่กำลังกอดคอเขาไว้หลวม ๆ เอ่ยถามขึ้น
“ไม่หนัก แบกไปทั้งชีวิตก็ยังไหว” คนมีความสุขตอบอย่างอารมณ์ดี เขาแบกมาริสาไว้บนหลังแบบนี้มาตั้งแต่เธออายุ 15 สิบห้าปีเชียวนะที่เขาแบกเธอไว้บนหลัง อยากจะบอกความลับกับคนบนหลังเหลือเกินว่า เขาไม่อยากแบกเธอแค่ในสระว่ายน้ำ หรือในทะเลหรอกนะ เขาอยากแบกเธอ อยากอุ้มเธอในห้องอาบน้ำ ริมระเบียง บนขอบเตียง ริมหน้าต่าง แม้แต่บนโซฟาเขาก็จะไม่ยกเว้น ยิ่งคิดยิ่งจินตนาการ มีอีกหลายสถานที่จนนับไม่หวาดไม่ไหวที่เขาอยากอุ้มเธอ อยากแบกเธอ
“นั่นไง นั่นไง” เสียงหวานอย่างตื่นเต้นเรียกจินตนาการของคนกำลังหื่นห่ามหวามไหวกับจินตนาการอันบรรเจิดในหัว
“ใช่ตัวเดิมที่พวกเราเห็นคราวที่แล้วหรือเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“จะไปรู้ได้ไง ว่าใช่ปลาดาวตัวเดิมหรือเปล่า ในทะเลมีเป็นพันเป็นหมื่น” คนบนหลังกลอกตาขึ้นฟ้ากับคำถามของคนฉลาดที่คำถามไม่เห็นจะฉลาดเหมือนสมองของเขาสักเท่าไหร่
“ใช้ประสาทสัมผัสสิ ปลาดาวบางตัวมันก็เหมือนคนนั่นแหละ มันชอบตรงไหนมันก็อยู่ตรงนั้น มันไม่มีวันย้ายไปที่อื่นหรอก ก็เหมือนคนไง ใครบางคนพอได้รักเขาก็รักและเฝ้ารออยู่อย่างนั้น รักแล้วรักอีก รักไม่รู้จักเบื่อ รักไปจนตายโน่นล่ะ” เสียงทุ้มนุ่มร่ายเป็นประโยคยาวเหยียดแทนความรู้สึกเบื้องลึก
“ปลาดาวอะไรของนายรักแล้วรักอีก ยังจะมีรักแบบไม่รู้จักเบื่ออีก พูดอะไรให้มันเข้าใจหน่อยไม่ได้หรือไง คนฟังสับสน” คนบนหลังที่กำลังมองความสวยงามของปลาดาวทำเสียงมึนงงกับประโยคที่แปลไม่ออก
“ป้าก็รู้จักใช้ประสาทสัมผัสมองบ้างสิ” คนอยากถ่ายทอดความรู้สึกบอกลายแทง

*******ด้วยรักและขอบคุณ*******
วาดอักษรบุ๊คส์ขอขอบคุณทุก ๆ กำลังใจและทุก ๆ ยอดโหลดนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ