รักนี้พี่คอย

เขาวางแผนเพื่อให้ได้ 'ยายตัวเล็ก' มาครอบครอง
เพราะกลัวน้องตกเป็นของคนอื่น
สาวน้อยเนื้อหวาน กระดูกอ่อนที่เห็นแล้วอยากจะกลืนกินทุกลมหายใจ

‘ผมสงสารคุณจริงๆ เลย จะพ่อพระไปถึงไหนวะ เป็นผมจับกินตั้งแต่คืนแรกแล้ว’ วิน หนุ่ม LGBTQ ผู้ทำตัวเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแบบไม่ชิดมากเปรยขึ้นมาตอนแวะมานั่งสังสรรค์บนระเบียงกว้าง
‘คุณรู้ได้ไงว่าผมเป็นพ่อพระ รู้ได้ไงว่าผมยังไม่ได้...ไม่ได้กินน้อง’ ปัญญ์เอ่ยถามหน้าตาแดงเรื่อ
‘เฮอะ! ประสบการณ์ยังห่างกันล้านปีแสงไอ้น้องเอ๊ย ถ้าได้กินแล้วสภาพจะเป็นงี้เหรอ’
‘สภาพผมเป็นยังไง’ ปัญญ์ข้องใจ
‘เป็นแพนด้าถูกทิ้งไง’ วินเฉลย ‘นอกจากไอ้ขอบตาดำๆ นี่มันจะฟ้องว่านอนไม่พอแล้ว สีหน้าละห้อยโหยหาตอนแอบมองน้องแป้งเนี่ยมันชัดว่ายังไม่ได้แอ้ม’ คนที่ตั้งตนเป็นผู้เชี่ยวชาญอรรถาธิบาย ‘ที่สำคัญลูกตาน้องแป้งมันฟ้อง’
ปัญญ์จำได้ว่าเขาทอดถอนใจยืดยาว ทอดตามองร่างน้อยที่กำลังดูแลปลาทองด้วยสายตารักใคร่ ‘นั่นละ ผมก็เลยต้องรอไปก่อน ยิ่งเห็นตอนน้องใส่ชุดนิสิตผมยิ่งอยากเก็บความสดใส เก็บความบริสุทธิ์สะอาดของน้องไว้ก่อน อยากให้น้องได้ใช้ชีวิตตามวัยไปอีกสักพัก แล้วผมยังอ่านเจอมาว่าผู้หญิงที่มีเซ็กส์ตั้งแต่อายุยังน้อยมีความเสี่ยงเป็นมะเร็งปากมดลูกมากขึ้นด้วย’
‘เฮ่ย! นั่นเพราะผู้ชายมันสำส่อนเลยเอาเชื้อไวรัสมาติด สะอาดๆ แบบคุณนี่ถ้าไม่หักโหมคงไม่เป็นไรมั้ง’
‘ผมอยากรอให้น้องพร้อมจริงๆ’
จำได้ว่าวินมองเขาด้วยสายตาเห็นใจ ตบมือแข็งแรงลงมาบนบ่าเบาๆ

แต่แล้วก็มีเหตุให้เขาตบะแตกจนได้!

ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ แป้งจี่นั่งกระสับกระส่าย มองดูสามี ที่ยังไม่ยอมพูดอะไรกับเธอสักคำแบบเกรงๆ สักพักก็ถึงกับเบิกตากว้าง เมื่อคนตัวสูงปลดกระดุมเสื้อออกแล้วทิ้งเสื้อเชิ้ตทรงสลิมฟิตสีหวานลงกับพื้นอย่างไม่ไยดี แถมยังปลดเข็มขัดและกางเกงยีนส์ที่สวมอยู่ออก เหลือเพียงกางเกงชั้นในขาสั้นสีขาว
แม้จะเห็นกันมาแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังอดมองตาปรอยไม่ได้ ร่างนั้นไม่ได้มีกล้ามโตเหมือนนายแบบชุดชั้นใน แต่ขาวอมชมพูไปทั้งตัว แถมรูปร่างยังได้สัดส่วนมีกล้ามเนื้อกำลังสวยแบบที่เธอหลงรัก
กำลังมองเพลินแป้งจี่ก็ต้องตกใจจนร้องวี้ดออกมา เมื่อปัญญ์ย่างสามขุมเข้ามารวบตัวเธอแล้วอุ้มเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“รู้ตัวไหมว่าทำความผิด ต้องถูกลงโทษ”

ตกลงพี่สามจะได้กินน้องไหม ไปติดตามกันต่อในเล่มค่าาา