เสนอรักคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว

เมื่อสิบสองปีก่อน เขาเคยพบกับนางฟ้าตัวน้อยอายุเจ็ดขวบ หลอกล่ออย่างไรก็ไม่ยอมเข้าใกล้ แต่ ณ เวลานี้ มีเพียงนางมารน้อย ที่เขาจะสลัดอย่างไรก็สลัดไม่หลุด!!
“อาโนช”
มาโนชถอนหายใจยาว แต่ไม่ได้หันไปมองคนที่มายืนข้างๆ และทำเป็นไม่สนใจเสียงหวานๆ ที่ดังหงุงหงิงเข้าหูคนตัวบางขยับเข้าใกล้ผู้ชายหน้าเข้มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานริมหน้าต่าง เอามือไขว้หลัง แล้วเอียงคอมองเขาด้วยสีหน้าเจือยิ้ม
“ถ้าอาโนชอนุญาต ฟ้าก็อยากจะ...”
“กลับบ้านได้แล้วมั้งเรา”
มาโนชเอ่ยขึ้นโดยไม่หันมามองคนตัวหอมจนน่าโมโห ทำท่าจริงจังกับแบบโครงสร้างอาคารตรงหน้า ทำให้สาวน้อยย่นจมูกใส่ ‘เพื่อนของแม่จ๋า’ อย่างนึกหมั่นไส้
“ฟ้ายังไม่อยากกลับ”
คราวนี้คนที่แสร้งทำเป็นไม่สนใจไยดีหันกลับมามองมารน้อยหน้าหวานทันที คิ้วสีเข้มขมวดมุ่น ก่อนเอ่ยถามด้วยความรู้สึกขัดใจว่า
“ทำไม”
เขาเลิกคิ้ว ดวงตาคมกริบมองคนตัวบางด้วยแววตาเป็นคำถาม จึงพบว่ารอยยิ้มตรงหน้า เป็นรอยยิ้มของนิลินและคมน์ที่เกิดขึ้นพร้อมๆ กัน เป็นการผสมผสานอย่างลงตัว แต่กลับทำให้เขารู้สึกขุ่นเคืองใจชอบพิกล! หล่อนไม่รู้หรือไงว่าเขาต้องข่มใจไม่ให้ตบะแตก ยังจะมาทำท่าน่ารักน่าเขมือบแบบนี้อยู่ได้
“ฟ้าสงสารน้องคิม ดูสิคะ ตาละห้อยเชียว”
มาโนชแสร้งทำหน้าขรึม แต่เมื่อมองไปทางลูกชายก็หลุดยิ้มออกมาทันที เจ้าตัวเล็กทำหน้าออดอ้อนชัดเจน
“ไม่ได้หรอก ขืนอยู่เดี๋ยวเราก็ไม่เป็นเราด้วยกันทั้งคู่” เขาหันมากระซิบบอกหญิงสาวตรงๆ ดวงตาที่มองหล่อนนั้นตอบชัดว่าเขาอาจจะไม่อยู่เฉยๆ อีกต่อไป หากมีหล่อนมาอยู่ใกล้เพียงผนังกั้น


ฝากผลงานล่าสุดด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อ กลิ่นไอรักร้าย ชุดนี้มีประมาณ 3 เรื่องค่ะ
1 กลิ่นไอรักร้าย
2 เสนอรักคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว
3 ...รอเขียนค่ะ

ขอบคุณทุกๆ การสนับสนุนจ้าา