มนต์รักนาคาขาว

เมื่อขนิษฐาสุดที่รักเพียงนางเดียวต้องมาสิ้นชีพลง โดยที่ยังหาตัวผู้กระทำผิดมิได้ นาคราชหนุ่มผู้เป็นโอรสแห่งองค์ราชันย์และห่วงหวงน้องสาวยิ่งกว่าสิ่งใดอย่าง เศวตโภคิน มีหรือที่จะยอมอยู่นิ่งเฉย!
แม้เวลาจะผ่านไปถึงห้าร้อยปี...แต่ความแค้นในใจย่อมไม่มีวันจางหายไป จนกว่าจะได้ตัวผู้ที่กระทำ!
นภาภักดิ์นาคี...ราชธิดาของกษัตริย์ผู้ที่ขนิษฐารักได้มาพบก่อนจะสิ้นชีพ
นาง...จะเป็นผู้ลงมือหรือมีส่วนรู้เห็นหรือไม่ เขาไม่สน!
แต่ผลที่นางจะได้รับจากการปากดี...เขานี่ล่ะที่จะเป็นผู้ลงทัณฑ์นางเอง!

**************************
ตัวอย่างในเล่ม

"เศวตโภคิน..ท่านจะทำอันใด!" ตอนนี้สีหน้าของนางตื่นตระหนกอย่างที่สุด
"ลงโทษนาคีที่ไม่ยอมรับผิดเช่นเจ้าอย่างไรล่ะ..หึ"
ร่างเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่ม ตามมาด้วยลำตัวแกร่งของคนอุ้ม
"อย่านะ! ข้ามิได้ทำอันใดผิด..ท่านจะลงโทษข้าเช่นนี้มิได้" นาคีสาวพยายามดิ้นหนี ทว่าร่างหนาใหญ่ก็กดทับเอาเสียจนนางขยับไม่ได้เลย
"ไม่ผิดกระนั้นรึ..หากเจ้ายังไม่รู้ ข้าจะบอกเจ้าเองว่าเจ้ามีความผิดอย่างไร" ใบหน้าหล่อเหลาจับจ้องเข้าไปในดวงตากลมใสที่กำลังสั่นระริก
"เจ้าผิดที่ไม่ยอมบอกว่าใครเป็นผู้ทำร้ายน้องนางของข้า เจ้าผิดที่กล้าต่อปากต่อคำกับข้าอย่างไม่ให้เกียรติโอรสแห่งองค์ราชันย์ และเจ้าผิด..ที่กล้ายั่วยวนข้า"
นภาภักดิ์แทบไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะกล้าตั้งข้อหานางได้ถึงขนาดนี้ โดยเฉพาะข้อหลังสุดช่างบ้าสิ้นดี..นางไปยั่วยวนเขาตอนไหนกัน
"ปล่อยข้านะท่านเศวตโภคิน..ท่านคิดไปเองทั้งนั้น ข้าไม่มีความผิดอย่างที่ท่านกล่าวหามาเลยสักข้อ..ท่านมันไร้เหตุผล!"
นางจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมความ เรื่องอันใดจะต้องมายอมรับผิดในสิ่งที่ตนเองไม่ได้ทำด้วยเล่า
"ข้าชอบจริงๆนาคีที่ปากกล้าเช่นนี้ อย่างเจ้าใช้วิธีนุ่มนวลเอาใจคงไม่ได้ผล..มันต้องไม้แข็งเช่นนี้สินะ"
"อย่า.. อื้อ!"
กลีบปากอิ่มถูกเขาจาบจ้วงอย่างไม่สนใจเสียงห้าม ริมฝีปากถูกเขาบดจูบหนักหน่วงจนรู้สึกเจ็บ แถมมือหนายังระรานไปยังทรวงอกอวบ กอบกุมเคล้นคลึงอย่างเอาแต่ใจ