รวมเรื่องโรงเตี๊ยมไม่ปกติ บท ๑

ในโลกนี้ไยมิใช่มีเรื่องราวอันแปลกประหลาดมากมาย ?
ความจริง จะให้เรียกสิ่งไหนเป็นเรื่องแปลก สิ่งใดเป็นเรื่องปกติ ใช่เป็นสิ่งอันนิยามได้ง่ายๆหรือ ?
สำหรับผู้คนที่เดินไปมา การขึ้นขี่อาชาควบขับไยมิใช่เป็นเรื่องแปลก แต่สำหรับคนผู้มีชีวิตหายใจเข้าออกอยู่บนเรือ การเดินทางเท้าใช่เป็นเรื่องประหลาดอันแสนมหัศจรรย์หรือไม่ ?
ดังนั้นแล้ว....สิ่งใดจึงควรเรียกว่า “ผิดปกติเล่า” ?
บางทีสิ่งนั้นอาจไม่ได้มีหน้าตาผิดแปลก.... อาจเป็นสิ่งซึ่งพบเห็นทุกเมื่อเชื่อวัน อาจเป็นสิ่งที่เพียงท่านก้าวไปและมองสบเงาสะท้อนในคันฉ่อง*ก็อาจพบพาน
อาจเป็นเพียงภาพวาดที่คล้ายไม่มีสิ่งใดแปลกใหม่ แต่สำหรับผู้สามารถ....ย่อมมองเห็นยิ่งกว่าหนึ่งภพในหนึ่งภาพ
อาจเป็นเพียงม้วนอักษรม้วนหนึ่ง ที่ซุกซ่อนตัวตนอยู่ท่ามกลางม้วนอักษรอื่น หากแท้จริง....สามารถนำพาไปสู่อีกโลก...หรือมากกว่าหนึ่งดินแดน
หรืออาจเป็นเพียง....โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง