เสาทรยศ

นายบุญมากมีรถปิกอัพ อยู่คันหนึ่ง ซึ่งนายบุญมากรักรถปิกอัพคันนี้มาก
รักและหวงแหนเป็นชีวิตจิตใจ ประหนึ่งเพื่อนร่วมทางชีวิต เดินทางไปไหน
ต่อไหน และยังเป็นรถคู่ชีพ เป็นเครื่องมือทำมาหากินเลี้ยงชีวิต นายบุญมาก
ตื่นเช้าขึ้น ก็ขับรถคู่ชีพ ออกตระเวนรับซื้อของเก่า ตั้งแต่เช้า บุญมากตะรอน
ไปทั่วตำบล ก็ได้ของเก่าบรรทุกเต็มรถทุกวัน แล้วนำไปขายยังโรงงานรับซื้อ
ของเก่า คนเราถ้าไม่ดูถูกงาน เราก็จะมีกิน แล้วนายบุญมากก็นำเงินไป ส่ง
ทางบ้านยังพ่อเฒ่าแม่แก่ ที่ต้องดูแล และลูกเมียที่อยู่ต่างภาค บุญมากมากิน
ทางภาคใต้ ส่วนถิ่นกำเนิดของบุญมากเป็นคนภาคอีสาน…แล้วก็มาถึงเช้า
วันหนึ่ง บุญมากขับรถปิกอัพคู่ชีพเช่นเคย ตอนเช้านั้นเขาก็รับซื้อของเก่าเป็น
ปรกติ จนขากลับเขาก็ได้ของเก่าบรรทุกเต็มรถปิกอัพ กำลังจะกลับบ้าน อย่าง
สบายใจเพลิดเพลิน เปิดเพลงฟังในรถด้วยอารมณ์ดี แล้วบุญมากเพียงเสี้ยว
นาทีเดียว เขาหันไปมองเสารั้วป้ายกำแพงที่สวยงาม ด้านขวามือถนน รถปิกอัพ
คู่เลี้ยงชีพก็พังยับ แล้วบุญมากก็อุทานขึ้น “ ท่านเสาครับ ผมขับรถไปชนท่านเสา
รถผมพังเสียหาย ท่านเสาไม่น่าทรยศต่อรถปิกอัพผมเลย เมื่อผมจ้องมองท่านเสา
ที่สง่าว่ามีป้ายอักษรอะไรเขียนไว้ท่านเสาก็ทำเอาผมเผลอไผล ไปชนท่านเสา
ท่านเสาช่างใจร้ายทรยศผม ผมไปมองท่านเสาอย่างชื่นชม ในความสวยงาม แต่
ท่านเสาก็เล่นงานดึงดูดใจผม ไม่ให้มีสมาธิในการขับรถ ท่านเสาทรยศผมเสียแล้ว”