เล่ห์วังวน กลเสน่หา

“เธอจะยอมพี่รึยัง หืมม์”
“ยะ...ยอมแล้ว พอแล้ว ฉันยอมแล้วเนี่ย ออกไปได้แล้ว”
“ก็ดี อย่างน้อยพี่ก็รู้ว่าเธอยอมที่จะอ้อนวอนคนอื่น แต่ขอโทษนะไทม์ อารมณ์ของพี่ตอนนี้กู่ไม่กลับซะแล้ว”
“ไม่ได้นะ! อย่าทำนะ ฉันเป็นคนรักของน้องชายคุณนะ”
เหมือนประจุขั้วเดียวมาพบกัน ศราวินผละออกจากร่างงามที่นอนระทวยทันที อิชยาใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง เธอรีบคว้าผ้าห่มที่ปลายเตียงมาคลุมร่างไว้ คนอารมณ์มอดดับลูบหน้าตัวเองไปมาด้วยความรู้สึกผิด...นี่เขาปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือความถูกต้องได้มากถึงขนาดนี้เชียวหรือ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ
“ทีหน้าทีหลังอย่ามาพูดจาอวดดีใส่พี่อีก”
“ฉันจะพูด รู้อะไรมั้ย...ฉันไม่ได้กลัวคุณเลยสักนิด ที่ไม่อยากให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้ก็เพราะว่าฉันมีเจ้าของแล้ว...แล้วคนๆ นั้นก็ไม่ใช่ใครเลย มันคือน้องชายในไส้ของคุณเอง”
“หุบปากซะ! ต่อไปถ้าเธอทำให้ฉันโมโห หรือควบคุมตัวเองไม่ได้อีกละก็...ต่อให้เป็นเมียของน้องในไส้ ฉันก็ไม่สน”