ท้ายที่สุดก็รักคุณสามี (I am falling in love with you)

ใจหนึ่งเจ็บช้ำเพราะรักในอดีต อีกใจหนึ่งคอยเติมเต็มให้ แต่เมื่อไหร่นะจะหลุดพ้นจากคำว่า Friend zone

*************************************************

“พี่วินอยู่เป็นเพื่อนแก้วหน่อย ทำให้แก้วลืมพี่ธิปที” จอมแก้วยื่นหน้าเข้าไปหา ปากประกบลงไปที่ปากบางเฉียบของธาวิน บดเบาๆ เย้าหยอกด้วยความไม่ได้สติ

“เดี๋ยวแก้ว รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรอยู่ รู้มั้ยว่านี่ใคร?” ธาวิน พยายามเบือนหน้าหลบ แม้ว่าจอมแก้วจะพยายามบดปากกับเขาให้ได้ เขาไม่ต้องการเอาเปรียบเธอ โดยเฉพาะตอนที่หญิงสาวขาดสติแบบนี้

“รู้สิ นี่คือพี่วิน พี่วินอยู่เป็นเพื่อนแก้วนะ อย่าทิ้งแก้วไปไหน แก้วไม่มีใครเลย” จอมแก้วซุกหน้าแนบอก ร้องไห้ออกมาเงียบๆ เสียงสะอื้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“แก้ว” ธาวินเสียงอ่อน ปล่อยข้อมือของจอมแก้วให้เป็นอิสระ ซึ่งหญิงสาวก็กอดเอวของเขาเอาไว้ทันที เหมือนเด็กตัวน้อยๆ ที่ต้องการความอบอุ่น ทีแรกธาวินอยากจะลุกออกไปจากเตียง เขากลัวใจตัวเองว่าจะควบคุมไม่ได้ แต่เมื่อเห็นสภาพของจอมแก้วเป็นแบบนี้ชายหนุ่มก็ใจอ่อนยวบ เผลอตัวเผลอใจกอดตอบจอมแก้ว ชายหนุ่มเชยคางของหญิงสาวขึ้นมาแล้วประกบปากลงไปจูบเบาๆ อย่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน ก่อนจะรีบบังคับใจตัวเองให้ถอนริมฝีปากออกมา กำหมัดแน่นพยายามควบคุมอารมณ์หนุ่มเอาไว้อย่างเต็มที่

“ไม่ต้องร้อง แก้วมีพี่เสมอ”