รักพรางร้ายทรายเสน่หา

วิรดา...หวังสะสางความแค้น ที่ผู้บังเกิดเกล้าได้ลาโลกไปด้วยฝีมือของอสูรร้ายอย่างท่านซีคอามัส กายย์ ที่เธอต้องการจะทวงคืนด้วยชีวิต แต่ความจริงกลับตาลปัตร เพราะเขาพรางร้ายมา เพื่อรักและเสน่หาในตัวเธอ เธอจะแก้เกมรักอย่างไร ท่ามกลางผืนทรายที่ร้อนระอุ...
................*********............
“เธอกอดฉันไว้ให้แน่นนะ”
ซีคหนุ่มไม่บอกเธอก็กอดเขาแน่นเหมือนลูกลิงกอดพ่อลิง วิรดาคิดชั่วแวบ พร้อมกับมือของเธอที่กอดคอเขาไว้แน่น ขาทั้งสองของเธอก็โอบรอบเอวของเขาไว้แนบแน่นเช่นกัน เวลานี้เขาเหมือนทาร์ซานที่อุ้มนางเอกโหนเถาวัลย์ไม่มีผิด
“ฉันจะชักรอก ให้พาเราไปฝั่งโน้น”
จะฝั่งไหนเธอก็ไม่ปฏิเสธ ขอให้เธอไปถึงฝั่งได้ก็เป็นพอ วิรดาคิดด้วยสติที่ยังไม่สมประดี เธอได้แต่กลั้นหายใจ หลับตาซบบ่าซีคหนุ่ม ด้วยความเสียวสันหลัง ปล่อยให้เขาพาไปยังอีกฝั่ง จนกระทั้งเท้าเขาเหยียบพื้น
“ถึงแล้ว ไหวไหม”
แม้นขาจะยังสั่น เธอก็ต้องบอกว่าไหวเพราะเธอคงไม่กอดเขาไว้ ให้เสียของนานนักหรอก แม้จะกอดเขาเพียงไม่กี่นาที แต่สองถันของเธอก็แนบสนิทกับอกแกร่งของเขา เธอเสียดุลให้เขาอย่างเห็น ๆ