ลำนำมฤคินทร์

“จตุราชสีห์ เรืองฤทธีนี้แสนร้าย
ปวงสัตว์ม้วยมลาย พาฉิบหายหิมวันต์
กูขอสาปเหล่าสิงห์ หมายท้วงติงแลกวดขัน
สำแดงแปลงฉับพลัน เพื่อลงทัณฑ์มฤคินทร์
กูจักร่ายมนตร์เวท แสนวิเศษทั่วถ้วนถิ่น
เหล่าสิงห์ทั้งธรณิน จงยลยินสดับฟัง
จากนี้จวบกาลหน้า เหล่าสีหะมีชนชั้น
คัดคานอำนาจกัน แบ่งสามขั้นมิขาดเกิน
‘อุตมางค์’ ยกเป็นหนึ่ง คือผู้ซึ่งถูกสรรเสริญ
สิงห์อื่นมิอาจเมิน หากเผชิญก้มกราบกราน
เว้นเสียแต่เรื่องบุตร เป็นเรื่องสุดแสนสงสาร
ตั้งครรภ์หาใช่การ จำรอนราญหาคู่กาย
รองมา ‘สามัญสิงห์’ มีทุกสิ่งดั่งใจหมาย
หากแต่เมื่อเจอะกาย ชั้นอุตมางค์ต้องจำนน
สุดท้ายมาตาเพศ แสนวิเศษ ‘ทุรพล’
กำลังแสนขัดสน นี้เป็นชนสืบเผ่าพันธุ์
ไม่เว้นแม้ชายหญิง ทดแทนสิ่งที่เปลี่ยนผัน
หากเป็นชั้นสำคัญ ผู้มีครรภ์กูบันดาล
สามชั้นล้วนคล้องสอด ดังพิรอดสอดผสาน
คอยยั้งแลคัดคาน มินึกพาลรู้เจียมตน
มีเก่งมีอ่อนแอ รู้จักแพ้เสียสักหน
จักได้ประมาณตน แลหลุดพ้นจากสิงห์พาล”

สิ้นสุดเสียงกัมปนาทไปทั่วทุกสารทิศ ร่างกายและแรงกำลังของเหล่าจตุราชสีห์พลันแปลงเปลี่ยน จัดแบ่งลำดับชั้นตามคำสาปแช่งขององค์อมรินทร์ในบัดนั้น...