เสน่หากับดักหัวใจ

เมื่อความรักถูกซ่อนเร้นด้วยคำว่า 'พี่ชาย'
'น้องสาว' อย่างเธอควรทำเช่นไร เพื่อให้หัวใจบรรจบกัน

“ที่หนูรินพูดไปเมื่อคืน มันคือเรื่องจริงนะคะ…หนูรินรักพี่ราฟ”
“หนูรินไปอาบน้ำแต่งตัวนะ จะได้กลับบ้านกัน”
รามิลแกะมือบางออกแล้วลุกขึ้นไปเปิดตู้เสื้อผ้า ในตู้มีเสื้อผ้าของระรินบ้างประปราย เพราะเธอเคยมาค้างที่นี่เหมือนกัน ค่อยยังชั่วที่หันกลับไปสาวน้อยซุกตัวอยู่ในผ้าห่มโผล่ออกมาแค่ศีรษะ มองตาเขาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจสักพักดวงตากลมโตนั้นก็หลับปี๋
ก้มลงมองตัวเองก็รู้สาเหตุถึงสิ่งที่ทำให้ระรินต้องหลับตาแบบนั้น
รามิลหน้าแดงเล็กน้อยที่ลืมไปว่าตัวเองก็เปลือยเช่นกัน รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวเอาไว้
“พี่ขอโทษ…”
เพราะมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เขาต้องยอมรับในสิ่งที่ได้กระทำลงไป ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ สาวน้อยก่อนจะวาผ้าเช็ดตัวให้เธอ
“พี่จะไปอาบห้องข้างนอกเอง”
หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นใกล้ๆ เธอ ระรินหน้าแดงเถือกตอนนี้เธออายมากๆ ยิ่งนึกถึงตอนที่อ้อนวอนให้เขาช่วยปลดปล่อยความทรมานในกายของเธอยิ่งขัดเขิน
“พี่ราฟจะบอกเรื่องนี้ให้คุณพ่อกับคุณแม่รู้ไหมคะ” เป็นสิ่งที่เธอกังวลใจมากที่สุด และเชื่อว่ารามิลเองก็ต้องคิดหนักเหมือนกัน
“ถึงยังไงพวกท่านก็ต้องรู้ เราจะไม่ปิดบังท่าน”
รามิลจับมือน้องสาว ไม่สิ…ตอนนี้ระรินไม่ใช่น้องสาวคนเดิมของเขาอีกต่อไป
“แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ หนูรินยังเรียนไม่จบ”


*** นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์มาก่อนนะคะ เนื้อหาไม่มีการเปลี่ยนแปลงจ้า***
*** โทนเรื่องเป็นแนวหวานๆ ค่ะ สายดราม่าผ่านได้เลยนะคะ ***