เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ เล่ม 2 (จบ) (ภาค เว่ยหนิงเซียน)

คิดว่าตนสิ้นลมหายใจแล้วจะจบ ทว่าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กลับอยู่ในร่างของสตรี
อยากดีใจทว่ากลับไร้รอยยิ้ม เหตุใดสวรรค์ส่งมาอยู่ในร่างของสตรีบอบบางเช่นนี้ และยังมิวายถูกกลั่นแกล้งรังแกอีก จะได้พบเทพบุตรอีกไหมหนอ ชะตาจะเป็นเช่นไรต่อไป

เว่ยหนิงเซียนเลือกดีดพิณ นิ้วเรียวงามดุจลำเทียนแตะลงที่สายพิณ ใบหน้างามผินมองชายหนุ่ม สีหน้าเช่นนี้หรือต้องการนาง ถ้าเขาแสดงออกว่ารัก นางจะไม่ต่อต้านเลย เวลานี้ภายในใจรู้สึกหดหู่
เสียงพิณบรรเลงได้เสียดแก้วหู หากนกบินอยู่บนท้องฟ้าคงต้องรีบใช้ปีกอุดหูแน่นอน จากนั้นคงร่วงลงมาตาย แต่ละคนได้ฟังล้วนมีสีหน้าราวกับดื่มยาขมลงไป ทว่าบุรุษหน้าตายกลับเผยรอยยิ้มอ่อนหวานละมุนชวนฝัน
แปะ ๆ ๆ ๆ
เว่ยหนิงเซียนและทุกคนหันไปตามเสียงปรบมือ พบมู่หรงหย่งจื้อปรบมือด้วยความชอบใจ ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มตลอดเวลา
“ไพเราะจับจิต ได้ฟังแล้วเหมือนล่องลอยไปในสรวงสวรรค์” มู่หรงหย่งจื้อเอ่ย “ฝ่าบาท กระหม่อมยืนยันคำเดิมพ่ะย่ะค่ะ”

เล่มนี้จบแล้วค่ะ บวกตอนพิเศษในเล่ม