มีนัดกับกามเทพ

เมื่อสาวยี่สิบกว่าๆ เเสนเฉิ่มเชย มีนัดกับกามเทพจนได้พบกับสัตวบาลหนุ่มหล่อแสนดีวัยสามสิบ เรื่องราวอ่อนหวานอบอุ่นจึงเกิดขึ้นและดำเนินไปที่ฟาร์มแพะกาญจนกิจจาแห่งนั้น

“อุตส่าห์มาถึงแล้ว แล้วผมก็มารับแล้ว หอมน้ำก็อยู่ต่อหน่อยเถอะ เดี๋ยวพอวัลย์ว่างก็จะมาหา คงไม่นานหรอก”

“หมายความว่าไงคะ พี่กานต์มารับน้ำแล้ว ไม่ได้ไปส่งที่บ้านยายวัลย์เหรอ”

“วัลย์เค้าพักบ้านพักในฟาร์มของนายทัพพ์ไงล่ะ คงไม่สะดวกต้อนรับเท่าไหร่ ถึงได้ฝากหอมน้ำไว้กับผมก่อน”

“ฝากไว้...กับพี่กานต์น่ะเหรอ...ไปที่บ้านพี่กานต์น่ะเหรอ” หล่อนเผลออุทานถามซ้ำๆ

กานต์ก็เลยหลุดหัวเราะกับท่าทางของหล่อนแบบนั้น เขาไม่ได้ตอบคำถามที่หล่อนเองก็รู้อยู่แก่ใจ แต่แย่งกระเป๋าใบเดียวของหล่อนไปไว้ในมือของเขาเองจนได้ตอนที่พลับพลึงธารเผลออึ้ง

“ไปเถอะ” เขากล่าวชวนง่ายๆ แล้วออกเดินนำไปที่รถกระบะสีหม่นที่เขายืนข้างอยู่เมื่อครู่ โดยมีพลับพลึงธารเดินตามไปต้อยๆ ซึ่งไม่รู้อะไรมาดลใจให้ว่าง่ายเช่นนั้นเหมือนกัน