Bad Gentleman สุภาพบุรุษกระชากใจ

“รั้งรออะไรล่ะจ๊ะเมียจ๋า ผัวรอนานแล้วน้า รีบๆ ขึ้นเตียงมาเล่นผีผ้าห่มกันเร็ว”
พูดพลางตบมือลงบนเตียงเป็นการเชิญชวน พิมพ์ดาวยืนตัวลีบตัวแบนติดกำแพง หากสิงกำแพงได้หล่อนคงทำไปแล้ว ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาให้เขาทอดมองอย่างหื่นๆ
“ฉันจะนอนที่โซฟา”
ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟากำมะหยี่ ชรันยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ยิ่งเห็นแม่เมียตัวดีทำหน้าเหมือนกลัวตายก็ยิ่งรู้สึกสนุก พานให้อยากแกล้งอยู่ร่ำไป
“ไอ้บ้าปล่อยฉันนะ!”
พิมพ์ดาวกรีดร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ผู้ชายตัวโตก็ช้อนมือสอดใต้ร่างแล้วอุ้มเธอเดินลิ่วไปที่เตียง โถมกายแนบชิดจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศเล็ดรอดผ่าน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หวาดกลัวกับรอยยิ้มมาดร้ายของเขา
“ไม่เอาน่าที่รัก คืนเข้าหอบ่าวสาวเขาต้องแนบชิดกันแบบนี้”
สะโพกแกร่งส่ายบดกับช่วงล่างของเธออย่างจาบจ้วง ต้องการยั่วให้สาวเจ้าโกรธ ซึ่งมันได้ผลดีเกินคาด
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้าชรัน ปล่อยสิโว๊ย!” สองมือระดมทุบอกกว้างไม่ยั้ง ชรันเงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะลั่นห้อง
“ปล่อยในหรือจ๊ะเมียจ๋า” แววตาหยอกเย้าคนใต้ร่าง พิมพ์ดาวเกลียดนักผู้ชายเจ้าเล่ห์เพทุบาย นิสัยมักง่ายตั้งแต่เด็กยันโต
“ปล่อยในบ้านป้าคุณสิ นี่แหน่ะ”
เข่าบางกระทุ้งใส่อาวุธลับคนเบื้องบน ชรันถึงกับจุกเสียดไปไม่เป็น ต้องยอมปล่อยภรรยาจอมแสบเพราะทนพิษความเจ็บไม่ไหว นอนคดตัวงอเป็นกุ้งดิ้นพล่านอยู่บนเตียง
“สมน้ำหน้าไอ้ควายรัน!”
บ้าฉิบ หล่อนกล้าด่าเขาว่าไอ้ควายเชียวหรือ เหิมเกริมเกินไปแล้ว


----------------------------------------------


“จะไปไหน!”
มือหนาคว้าข้อมือเรียวกำแน่น ชรันหยัดกายลุกขึ้นยืนในท่วงท่าที่มั่นคงไร้ซึ่งอาการเมามายให้เห็น
“นอนบนเตียงด้วยกันสิ”
“คุณรัน คุณหลอกฉันเหรอ” พิมพ์ดาวไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเขา เธอคิดว่าชรันแกล้งหลอกว่าเมา “คุณนี่มัน ว๊าย!”
กรีดร้องเสียงหลงเมื่อถูกชรันเหวี่ยงไปที่เตียงกว้างสุดแรง
“นอนกับผม!” นัยน์ตาคมกล้าอัดแน่นแรงปรารถนามาที่มาพร้อมไฟโทสะ
“คุณหมายความว่ายังไง”






*คำเตือน* : นิยายเรื่องนี้ไม่ได้เน้นพล็อตซับซ้อนอะไร เป็นนิยายอ่านง่ายเน้นบทรักของพระนางเป็นหลัก หากไม่ใช่แนวของใคร สามารถผ่านได้เลยนะคะ แต่ถ้าใครชอบแนวพระเอกปากทะเล้นแต่หื่นหนักหน่วงก็ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ