เผลอใจรักจนได้

ทั้งที่สัญญาว่าจะไม่รัก แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับทรยศ
เผลอมอบหัวใจให้อีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว

...

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พี่ไม่ได้ตั้งใจ"

"พี่หมายความว่ายังไง"

"คือพี่แค่เผลอที่ทำแบบนั้นลงไปแต่เธอไม่ต้องห่วงพี่จะรับผิดชอบเธอเอง"

"รับผิดชอบยังไง ด้วยการแต่งงานงั้นเหรอ"

"ใช่ เราสองคนจะแต่งงานกัน"

"หนูขอถามคำเดียว พี่รักหนูบ้างไหม พี่รักหนูเหมือนที่หนูรักพี่บ้างไหม"

หล่อนตัดสินใจถามด้วยความหวังว่าคำตอบจะตรงตามที่ใจต้องการแต่เมื่อเขาพูดออกมาเหมือนสวรรค์ล่มตรงหน้าหมดสิ้นซึ่งความสุข น้ำตาคลอเบ้าจุกไปหมดทั้งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"รักสิ แต่พี่รักเธอเหมือนน้องสาว"

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสายรุ้งคิดกับตนเองมากกว่าพี่ชายในเมื่อหล่อนแสดงออกขนาดนั้นแต่ปัญหามันอยู่ที่เขาเอง รู้สึกสับสนกับความรู้สึกไม่รู้ว่ารักเธอแบบไหนกันแน่ระหว่างพี่น้องกับคนรักจึงไม่อยากให้ความหวังเลยบอกไปว่ารักเธอเหมือนน้อง

"แล้วพี่จะมารับผิดชอบหนูทำไมถ้าไม่ได้รักแบบคนรัก"

"เพราะเมื่อคืนพี่ไม่ได้ป้องกันเดี๋ยวเธอท้องขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่"

"แค่นี้ใช่ไหม แค่นี้ใช่ไหมที่ทำให้พี่ตัดสินใจรับผิดชอบหนูงั้นพี่ก็รู้ไว้เลยว่าไม่ท้องเพราะมันอยู่ในระยะปลอดภัย แล้วไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นหนูไม่ต้องการ"

หญิงสาวตะโกนใส่หน้าคนใจร้ายก่อนที่จะวิ่งเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำด้วยความเสียใจ คิดว่าเขาจะรับผิดชอบตนเองเพราะรักเหมือนที่หล่อนยอมเขาก็เพราะว่ารักคำเดียวไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบหรือเผลอ ปล่อยให้ไอหมอกนั่งคอตกอยู่บนเตียงเพียงลำเพียงพังมองประตูห้องน้ำด้วยความรู้สึกสับสน ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่ไม่ต้องรับผิดชอบสายรุ้งด้วยการแต่งงาน

...

ปล.โหลด EBOOK ผ่านหน้าเว็ป www.mebmarket.com ราคาจะถูกกว่า Apple IOS นะคะคุณนักอ่าน