เล่ห์ร้ายลบรอยรัก

ฉบับแก้ไข (กันยายน 2564)

เมื่อคาสโนวาตัวพ่อโคจรมาพบกับคุณหมอตัวแสบ เธอคือเพื่อนรักของอดีตคู่หมั้นที่โคตรโกรธโคตรเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ และรักวุ่นๆ ระหว่างเขาและเธอก็กำลังจะเกิดขึ้นท่ามกลางสงครามประสาท

เกลียดเขานักใช่ไหม จะทำให้รักให้ได้เลยคอยดู
________________________________
เมื่อเขาเจ้าเล่ห์…

“แล้ว…แล้วฉันต้องทำยังไงบ้าง”
“ก็ไม่มีอะไรมาก ช่วงนี้งานผมเยอะ อยากมีคนมาเคลียร์สาวๆ ให้ แล้วก็มาทำอาหารอร่อยๆ ให้ทาน”
“มากไปปะ เห็นฉันว่างขนาดนั้นเลยรึไง หาเมียสักคนไหมคุณน่ะ อีกอย่าง ฉันทำอาหารไม่เป็น”
“ไม่เป็นก็หัดซะสิ ส่วนเมียก็หาอยู่ ระหว่างนี้ก็เป็นเมียสมมติให้ผมไปก่อนนะ”
“อี๋ ขนลุกอะ”
“จะทำไม่ทำ แค่กันสาวๆ ออกห่างจากผมกับทำกับข้าวเอง ง่ายกว่าผ่าตัดตั้งเยอะ คิดดีๆ นะ ถ้าคุณไม่ทำ ผมคงต้องพึ่งน้องผมให้มาเคลียร์สาวๆ ให้…ว่าไง”
“วันไหนท้องเสียขึ้นมา ฉันจะนั่งหัวเราะให้ฟันร่วงเลย แล้วก็ไม่ต้องมาถามหายานะ ฉันจะเติมสลอดเพิ่มเข้าให้”
“หึๆ ถ้าคุณแกล้งผม เจอหนักกว่าจูบเมื่อกี้แน่”
“นอกจากจะรบกับสาวๆ ของคุณแล้ว ฉันยังต้องเป็นเบ๊คุณอีกเหรอเนี่ย แล้วฉันคงไม่โดนยายพวกนั้นมาแหกอกใช่ไหม ไหนฉันอาจจะต้องเป็นข่าวกับคุณอีก โอ๊ยยยย แค่คิดก็จะบ้าแล้ว ฉันว่าไม่คุ้มเลย ขอถอนตัวดีกว่า”
“ก็แล้วแต่…งั้นผมคงต้องไปขอยืมเมล์จากไอ้คีย์แล้วล่ะ สองคนนั่นอาจจะทะเลาะกันบ้างนิดๆ หน่อยๆ”
“ไอ้คนเห็นแก่ตัว” เธอจ้องเขาตาโต
“ครับ ผมเป็นคนแบบนั้นแหละ” ว่าแล้วก็ยักคิ้วให้เธออย่างกวนๆ
________________________________
เมื่อเขาร้าย...

เพี้ยะ!
มือหนาลูบปลายคางที่โดนตบ ก่อนกระชากคนตัวบางลงมานั่งบนตัก แล้วกกกอดเธอเอาไว้
“ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย” ไม่พูดเปล่า ใบหน้าคมยังลดลงซุกไซ้แก้มและลำคอระหง สูดกลิ่นหอมที่เขาชอบนักชอบหนา เพื่อยั่วอารมณ์เธอ
“อื้อ ออกไปไกลๆ เลยนะ”
นอกจากจะไม่ทำตามแล้ว ปากหยักลึกที่เลื่อนไปซุกไซ้กกหูเรียว ยังกระซิบกับเธอด้วยน้ำเสียงเยอะเย้ย “แผนต่อไปทำอะไรดีน้า จับสาวๆ สวยๆ โยนให้ไอ้คีย์สักคนสองคนดีไหม”
“…” ชญาดากัดปากตัวเองแน่น ทั้งโกรธทั้งเกลียดที่เขากำลังใช้วิธีสกปรกเพื่อบีบบังคับเธอ
“ไม่เอาดีกว่า ผมชอบเล่นใหญ่ ทำผู้หญิงท้องเลยเป็นไง ฮ่าๆ จุ๊ๆ ระดับผมแล้วเนี่ย สามารถเสกดีเอ็นเอให้เด็กกับพ่อมันตรงกันเป๊ะ จนคุณต้องอึ้งเลยแหละ หลังจากนั้นก็เป่าหูยัยเมล์อีกนิดหน่อย คราวนี้จะพาไปไหนก็ง่ายแสนง่าย ฮ่าๆๆ”
________________________________
เมื่อเขารัก...

“แล้วนี่มันเอาอะไรมาให้ ขอดูหน่อย” พอเห็นเป็นกล่องขนม เขาจึงเปิดออก แล้วหยิบมันเข้าปากตัวเองเสียอย่างนั้น “ทำเป็นรู้ดีคุณชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไร กล่องนี้ขอ อยากกินเดี๋ยวพาไปกินถึงฝรั่งเศสเลย จะเหมากลับไทยหมดทั้งร้านเลยคอยดู”
“คุณธาม ทำไมทำแบบนี้เนี่ย ไม่ชอบคนให้แต่กินขนมเขาเนี่ยนะ”
“ทำไม ก็ไม่อยากให้คุณกินของมันอะ มีไรไหม”
ชญาดาอ่อนใจกับคนตรงหน้า เธอส่ายศีรษะอย่างเอือมระอา “คนนิสัยไม่ดี เอาแต่ใจที่สุดเลยคุณน่ะ”
“แล้วไง รักปะล่ะ”
“ฮึ ไม่รัก” ชญาดาย่นจมูกใส่ธาม
“ปากไม่ตรงกับใจงั้นเหรอ แบบนี้ต้องหาวิธีเค้นเอาความจริงแล้วล่ะ” ว่าแล้วเขาโน้มหน้าไปหาเธอ
ฟอด! ธามหอมแก้มแดงๆ นั้นด้วยความมันเขี้ยว
“คุณ!”
“ยังไง ไม่พูดหอมอีกนะ”
“อื้อ”
“อื้อ อะไร ผมถามว่ารักผมรึเปล่า ก็ตอบมาดีๆ สิ ถ้าไม่ตอบจะจูบแล้วนะ แล้วก็ไม่สนด้วยว่าใครจะเห็นไม่เห็น”
“รักค่ะ” เสียงหวานกระซิบเบาๆ
“ไม่ได้ยิน” คนตัวโตยังคงแกล้งคนตัวเล็กอยู่เรื่อยไป เมื่อเห็นว่าตัวเองได้เปรียบกว่า
ชญาดาย่นจมูกใส่ธามด้วยความหมั่นไส้ ก่อนหันซ้ายหันขวาอีกครั้ง แล้วเธอเขย่งขึ้นไปใกล้ๆ หูธาม “ฉันรักคุณ พอใจรึยังไอ้คนเจ้าเล่ห์” เธอตะโกนเสียงดัง แล้วรีบวิ่งหนีเขาทันที
“หึๆ ผมก็รักคุณ”
________________________________
เมื่อเขาร้อน...

“เรื่องของคุณ ผมไม่เคยล้อเล่น” เสียงพร่ากระซิบแล้วซุกไซ้เธอต่อ ขณะเดียวกันก็กระตุกเชือกเสื้อคลุมเรียบลื่นให้คลายปมออก ก่อนปัดมันร่วงลงพื้น
“อื้อ ตะ แต่ว่าที่นี่ อ๊ะ ไม่ได้นะ” เธอพยายามดันอกหยุดเขา
“คุณไม่มีสิทธิ์เลือกครับที่รัก” เพื่อหยุดเสียงประท้วง ปากหยักจึงรีบจรดลงบนริมฝีปากบางทันที ครั้งนี้ไม่หอมหวานเหมือนครั้งก่อนๆ เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองเลือดร้อนตั้งแต่เห็นเธออยู่ในชุดล่อตาล่อใจ
แบบนี้มันต้องลงโทษให้หนัก
ธามทั้งดูดดึง กดเม้มปากบางด้วยจังหวะร้อนแรง กวาดวาดปลายลิ้นสากให้ทั่วโพรงปากหวานฉ่ำอย่างคนหิวกระหาย
ทำมันซ้ำๆ นานหลายนาทีกว่าจะยอมถอยออกมาคลอเคลียซุกไซ้แก้มเนียน
ส่วนคนตามไม่ทันได้แต่หอบหายใจถี่ระรัว มือเรียวบางเกาะบ่ากว้างเพื่อรองรับน้ำหนักตัวเอง แค่เขาจูบไปไม่กี่นาที พลังงานของเธอก็แทบไม่เหลือ เพราะเรี่ยวแรงที่เคยมีถูกเขาดูดดึงไปหมด
แล้วเขาค่อยๆ ขยับนั่งลงคุกเข่ากับพื้น ก่อนเลิกปลายกระโปรงที่คลอเคลียกับต้นขาเรียวขึ้น