เจ้าสาวพเนจร

เพราะผ่านพิธีปักปิ่นมาแล้วถึงสองครั้งสองครา แต่นางยังตกค้างขายไม่ออก ไม่มีใครสู่ขอไปเป็นภรรยา ดังนั้น ‘องค์หญิงผิงจู’ จึงปรารถนาอย่างยิ่งที่จะมีคู่ครอง ในคืนศักดิ์สิทธิ์นางได้นำกระทงดอกไม้ไปลอยในแม่น้ำสีมรกตและขอพรจากเทพเจ้าเพื่อให้ความรักสมหวัง
มินานคำอธิษฐานของนางก็เป็นจริงขึ้นมา เมื่อ ‘องค์ชายจินเอวี๋ยน’ ซึ่งเป็นองค์ชายรูปงามต่างแคว้นฉางซาจากโพ้นทะเลไกลได้ส่งราชทูตมาเจรจาสู่ขอนางไปเป็นพระชายาเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีของทั้งสองแคว้น
งานนี้องค์หญิงผิงจูที่ได้รับคัดเลือกจึงออกเดินทางไกลเพื่อไปเป็นเจ้าสาวของเขา ทว่าระหว่างเดินทางกลับเกิดเรื่องร้ายๆ อยู่เหนือคาดหมาย ขบวนเสด็จขององค์หญิงผิงจูถูกโจรสลัดดักปล้น มิหนำซ้ำนางก็ถูกหัวหน้าจอมโจรลักขโมยตัวไป เผชิญหน้ากับจอมโจรว่าแย่แล้ว แต่นางต้องเผชิญหน้ากับ ‘เจ้า ฟู่เจีย’ จอมโจรซึ่งเคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน!!
‘ข้าก็จะแช่งเจ้า ให้เจ้าเดียวดายไร้คนรัก ไร้ทายาทสืบสกุล’
‘ที่บ้านเกิดของข้ามีความเชื่อว่าหากผู้ใดเอื้อนเอ่ยคำสาปแช่ง คนผู้นั้นก็จะมีชะตาเกี่ยวพันกับผู้ที่ถูกสาปแช่งในเรื่องนั้น ๆ ด้วย ดังนั้น... เมื่อเจ้าสาปแช่งข้าไปแล้ว เจ้าก็ต้องมีชะตากรรมพัวพันกับข้าไปตลอดชีวิต’
ซวยแล้ว... นี่เป็นเคราะห์กรรมครั้งใหญ่ ใครจะไปคิดว่านางจะได้พบคนผู้นี้อีก!!
"ยอมเป็นเมียของข้าแล้วชีวิตของเจ้าจะปลอดภัย" โจรถ่อยเอ่ยหน้านิ่ง สายตาคมเฉี่ยวดุจกระบี่จับจ้องมาที่นางไม่ละสายตา
"ข้ายอมตาย ดีกว่าให้เจ้าย่ำยี!"
"หากเจ้าไม่ตกลง ข้าจะจับคนของเจ้าโยนให้เจ้าปากยาวกิน!!"
ผิงจูเบิ่งตากว้าง เหตุใดสวรรค์ถึงได้กลั่นแกล้งนาง ให้นางมาเจอคนถ่อยผู้นี้ด้วย!!!