บอสดุ(มาก)

ธนทัต...เขาเป็นบอสที่เธอรักและเทิดทูนมาตลอด
กวิดา...เธอเป็นเลขาและก็เป็นคนที่เขาแอบรัก
ความสัมพันธ์ 7 ปีในฐานะเจ้านายกับลูกน้องกำลังจะเปลี่ยนไป เมื่อเธอตัดสินใจที่จะลาออก เพราะเข้าใจผิดว่าเขาจะแต่งงาน ส่วนเขาก็คิดคว้าโอกาส ใช้งานชิ้นสุดท้ายเปลี่ยนให้เธอมาเป็นคนเขาชั่วนิรันดร์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ผมจะอนุมัติ แต่...” จ้องคนที่น้ำตาคลอเบ้า แค่นี้ก็เข้าข้างตัวเองได้เต็มที่แล้วว่าเธอคิดอย่างไร
“อะไรคะ” พยายามทำหน้าว่าไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ภายในใจนั้นเสียใจไม่ต่างจากตอนที่รู้ว่าเขาจะแต่งงาน
“แต่กี้จะต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดกับผมสัปดาห์หน้า...ถือว่าเป็นงานสุดท้ายในฐานะเลขา”
“ไม่ตกลงค่ะ” เธออยากไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แค่นี้ก็ประวิงเวลามานานเกือบสามเดือนแล้ว
“งั้นผมก็ไม่เซ็นนะ” ต่อรองแบบคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
“แต่คุณเซ็นไปแล้ว...”
“เปล่า ผมเซ็นเอกสารฉบับนี้ต่างหาก” หยิบหลักฐานขึ้นมาส่งให้คนที่ยืนเม้มปากแน่น ปกติเขาไม่เคยมีเล่ห์เหลี่ยมกับเธอ ทุกอย่างตรงไปตรงมาในฐานะเจ้านายลูกน้อง แต่ในเมื่อเธออยากยกเลิกสถานะนี้แล้ว เขาก็พร้อมจะเป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ และเขาบอกได้เลยว่าชอบใบหน้าหวานยามโกรธเป็นที่สุด
“ค่ะ ดิฉันตกลง” ไม่มีทางเลือกนอกจากทำให้มันจบๆ ไป ใช่ว่าไม่เคยไปทำงานต่างจังหวัดด้วยกัน เมืองนอกก็เคยไปทำงานด้วยกันมาหลายครั้งแล้ว
“ดี ว่าง่ายๆ แล้วผมจะเซ็นใบนี้ให้”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ทำแบบนี้ทำไมคะบอส...” ไม่ได้โกรธ แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี จะให้คิดเข้าข้างตัวเองเหรอว่าเขาจงใจวางแผนทั้งหมดเพื่อจะมาเที่ยวกับเธอ
“พี่ไม่ได้เป็นบอสแล้ว...พี่เป็นอย่างอื่นต่างหาก” เถียงเบาๆ ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาถูกเลขาโขกสับด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ บนเกาะ
“ก็อธิบายมาสิคะ หรือจะบอกว่าตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้”
“ก็...”
“อธิบายค่ะ”
ทำไมอยู่ดีๆ ก็มีอารมณ์กับใบหน้าบูดบึ้งของคนที่ออกคำสั่ง ยิ่งพอจะขยับเข้าไปคลอเคลียแล้วเธอปัดป้อง ก็ยิ่งรู้สึกฟินๆ แบบแปลกๆ
“บอสกำลังจะแต่งงาน บอสจำได้ไหมคะ...” มองด้วยสายตาคาดคั้น แค่เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น เธอก็เสียเปรียบจนไม่ต้องคิดเรื่องอะไรแล้ว
“พี่...” โธ่เว้ย! ทำไมเขาต้องตัดสินใจทำเรื่องไร้สาระเพื่อช่วยสองคนนั้นด้วยนะ
“ส่วนกี้...บอสคงไม่ลืมนะคะ ว่ากี้ตกลงมาทำงานที่นี่เพื่อแลกกับลายเซ็นอนุมัติให้กี้ลาออก บอสจำได้ใช่ไหมคะ”
อันนี้สิ จี๊ดเลย!
ขนาดเกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาแล้ว กวิดาก็ยังมีความคิดที่จะตีจากกันไปอีก นี่อีกฝ่ายกล้าทิ้งเขาเชียวเหรอ
“แต่พี่เป็นผัวกี้แล้วนะ กี้ยังคิดจะลาออก จะหายไปจากชีวิตพี่อีกเหรอ”
ไม่อยากจะเชื่อหู นี่เขากล้าเอาเรื่องเมื่อคืนมาบีบให้เธอเป็นเลขาเขาต่อเนี่ยนะ
“แต่บอสก็ต้องไปเป็นสามีคนอื่นอีก บอสคงไม่ลืมใช่ไหมคะ” เมื่อดูท่าทางจะคุยกันไม่รู้เรื่องก็เลยตั้งใจจะเดินหนี แต่พอเดินผ่านกลับถูกคนขายาวยกขาสองข้างเกี่ยวเนื้อตัวเธอเอาไว้
“พี่ไม่มีทางเป็นสามีให้ใครเด็ดขาด ในเมื่อเมียพี่ก็ยืนงอนอยู่ตรงนี้” ขยับขึ้นมาสวมกอดคนที่หันหนีอย่างแง่งอน
“ไม่ค่ะ เราไม่ใช่ผัวเมียกัน...” ปลดแขนแกร่ง แต่กลับยิ่งถูกเขากอดแน่นยิ่งขึ้น
“ไม่ใช่ได้ไง เมื่อคืนตั้งกี่ยก...” กดหอมไปบนขมับของคนที่ปัดป้อง “ไปเล่นผัวเมียกันต่อบนเตียงกับพี่นะ”
ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะพูดจาได้เห็นแก่ตัวที่สุด
“มันจะไม่เกิดขึ้นอีก...” แกะมือใหญ่ออกได้สำเร็จ “กี้จะไม่ยอมอีกแล้ว ถ้าบอสอยากทำอะไรกี้อีก...ก็คงต้องข่มขืนกี้แล้วแหละค่ะ”