ติดกับ (หนังสือเสียง)

"อ้าว มิ่งไปไหนมาแต่เช้า"
"ไปเปลี่ยนชื่อมาจ้ะป้าออด" ไหน ๆ แม่ค้าไก่ปิ้งอุตส่าห์ทักแวะซื้อหน่อยดีกว่าหิวพอดี
"ฉันเอาตูดไก่เจ็ด ข้าวเหนียวสามนะป้า"
"เอาไปเผื่อแม่เลี้ยงด้วยเหรอ"
"หึ เปล่า ฉันกินคนเดียว" งอนไม่หาย มาปลุกตีสี่ให้ไปเปลี่ยนชื่อ ใช่เวลามั้ยฮะ! อดไปนะแม่ อีลูกทรพีจะฟาดให้เรียบ
"เออดี กินเท่าไรก็ไม่อ้วนนะเรา หุ่นสวยเชียว โชคดีจริง ๆ" จับตูดไก่เจ็ดไม้ใส่ถุงพร้อมข้าวเหนียวตามสั่งแล้วยื่นส่งให้ หญิงสาวรับส่งเงินสวนกลับ
"ไม่ต้องทอนนะป้า"
"จะทอนทำไมแกให้ป้ามาพอดี" คนซื้อหัวเราะร่า อยากลองทำตัวรวย ตัวป๋า รับขวัญชื่อใหม่สักหน่อย
"มิ่ง ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นชื่ออะไรล่ะ" แม่ค้าก็ยังเป็นแม่ค้าวันยังค่ำ ถึงกับปากยาวตะโกนถาม คนหันมองกันเกือบทั้งตลาด เพราะด้วยรู้จักเจ้าของชื่อใหม่กันเป็นอย่างดี
แล้วไง หน้าอย่างนังมิ่งอายเหรอ? ไม่มีทาง
"มิ่งมาศ! เป็นไง เพราะพริ้งเลยนะ แม่บอกถ้าเปลี่ยนจะได้ผัว ป้าคอยดูหน้าผัวฉันได้เลย" แต่ถ้าไม่ได้ หลวงพ่อที่หาชื่อให้ เตรียมหากุฏิใหม่อยู่ได้เลย อีมิ่งจะเผาให้เรียบ แค้นนัก มาปลุกกันตีสี่!
ออกจากอำเภอ เดินผ่านตลาดเลี้ยวเข้าซอยมาหน่อยก็ถึงสวนมะลิแม่เลี้ยงเทวี บ้านกับอำเภอห่างกันแค่หอยมาตูด จะปลุกทำไมแต่เช้าถามหน่อย
เดินหัวเสียบ่นในใจ มือหนึ่งจับไม้ตูดไก่ย่างกัดเข้าปาก มืออีกข้างกำข้าวเหนียวกัดตามเข้าไปหนึ่งคำ
"ไก่ร้านป้าออดนี่มันฟินจริง ย่างตูดฉ่ำมาก เด็ด" ชมอย่างถึงใจ เพลินได้เพียงครู่ สายตามองเห็นรถสีดำหรูหรายี่ห้อ...??
ช่างแม่ กูไม่รู้จัก
จอดอยู่ใกล้ ๆ กับทางเข้าสวนมะลิ ชายรูปร่างสูงใหญ่สวมเสื้อโปโลสีเหลืองอ่อน กางเกงชิโนสีดำพอดีตัว สวมแว่นกันแดดสีดำ ลงมายืนเต็มความสูงอยู่ข้างรถ หันซ้ายหันขวาท่าทางเหมือนกำลังมองหาใคร
"ผู้ที่ไหนวะ" มิ่งมาศนึกสงสัย ปีชาติไม่มีหรอกนะผู้ชายหล่อ ๆ จะหลงเข้ามา เต็มที่ก็ไอ้ตี๋ลูกพ่อค้ารับมะลิไปขายกับไอ้ยักษ์ลูกชายกำนันที่ชอบวนมากวนตีเธออยู่บ่อย ๆ
หญิงสาวกวาดมองคนแปลกหน้าตั้งแต่หัวจดเท้าจากในระยะสองร้อยเมตร
"ตัวโคตรสูง ไหล่กว้างจังวะ มีกล้ามด้วย น่าใช้ให้ไปยกกระสอบปุ๋ยให้" เพราะดูแข็งแรงกว่าคนงานในสวนตัวเอง ก้าวขาไปมองไปแล้วหรี่ตาแคบลงจ้องเน้น ๆ เมื่อสายตามาหยุดที่...
"อือหือ ก้นแน่นมาก น่าฟาดชะมัด" ตายังจับอยู่ที่เดิม ทว่าตอนนี้ชายหนุ่มหันตัวกลับมา จุดโฟกัสจึงเปลี่ยนทันที ขาเรียวถึงกับหยุดกึก
"โอ้ว วาสนาผู้ใด๋หนอ คออีมิ่งจะลึกพอมั้ยวะ"
"สวัสดีครับคุณมิ่ง"
รู้จักกูด้วย! ใคร? มิ่งมาศเงยหน้าขึ้นจากเป้า ไปสบตากับเจ้าของเป้าที่อีกสามก้าวจะถึงตัวเธอ ชายหนุ่มถอดแว่นออกจากกรอบหน้า คลี่ยิ้มไปถึงดวงตา
"คุ...คุณหมอ"
"ครับ ผมหมอรดิษ จำได้มั้ยครับ" คนตัวสูงกว่าก้มหน้าหล่อสะอาดปานเทพบุตรลงมาหา
เชี่ยแล้ว! นี่เปล่าวะเนื้อคู่ ถ้าใช่ กุฏิหลวงพ่อรอดไป แต่จะแม่นขนาดนั้นเชียวเหรอ
"จะ จำ ได้"
"คุณมิ่งทำอะไรอยู่หรือเปล่าครับ
"เอ่อ ดูตูด เออ อมตูด ไม่ใช่ ๆ" หญิงสาวสะบัดหน้าแรง ๆ "กินตูดไก่อยู่ค่ะ"
หึ พัง! พังตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ถ้าอีมิ่งเป็นผู้ชายแล้วเจอผู้หญิงแบบตัวเอง กูจะรีบกลับขึ้นรถแล้วเหยียบหนีให้มิดไมล์