ใบหย่าของอาจารย์หมอ

เป็นแม่คน

คำ ๆ นั้นดังขึ้นท่ามกลางความเงียบในหัว

มณิภาเม้มปาก นึกถึงเรื่องราวของค่ำคืนก่อนที่เธอกับสามีชาติหมาร่วมรักกันโดยที่อีกฝ่ายไม่ป้องกัน

แม้หญิงสาวจะรับประทานยาคุมกำเนิดไม่เคยขาด แต่ภูเตศเคยหยอกเย้าเมียสาวว่าไม่มีอะไรแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์นั่นเลยทำให้ทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชายต้องร่วมมือกันเพื่อไม่ให้มีอะไรผิดพลาด

แล้วคืนนั้น ชายหนุ่มก็หลั่งในตัวเธอ

ความหวาดหวั่นหลากหลายประการประเดประดังเข้ามา

อาการแพ้กลิ่นหอมทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อาการวิ่งออกมาโอ้กอ้ากหมดไส้หมดพุงพาให้หญิงสาวรีบวิ่งไปเลื่อนลิ้นชักตู้เสื้อผ้า หยิบกล่อมแถบตรวจครรภ์หลายกล่องขึ้นมาในครั้งเดียว

มือบางสั่นไหวขณะหยดปัสสาวะลงไปบนแถบตรวจทีละอัน ๆ

เพราะกลัวผลลัพธ์ที่กำลังจะปรากฏในไม่ช้า มณิภาเลยเดินออกมาจากห้องน้ำก่อน ร่างเล็กเดินวนไปเวียนมาอย่างร้อนรน

ถ้าท้องขึ้นมาจริง ๆ จะทำยังไง

เวลาผ่านไปพักใหญ่กว่าหญิงสาวจะทำใจได้ เธอแทบไม่กล้าเข้าไปดูสิ่งที่ค่อย ๆ แดงขึ้นมา

สองขีด

หมายความว่า ท้อง

แล้วเป็นสองขีดที่ตอกย้ำความเป็นจริงเนื่องจากขึ้นบนแถบตรวจครรภ์ทุกอันที่มณิภาแกะออกใช้

เธอเกือบหยุดหายใจเมื่อเห็นสิ่งที่ไม่ได้คาดหวัง

ถ้าเป็นเมื่อก่อน มณิภาคงดีใจที่ได้อุ้มท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของภูเตศสักที รู้ว่าเขาจะเป็นคุณพ่อที่แสนน่ารักของลูกน้อยได้

แต่นี่สามีที่เคยอบอุ่นอ่อนโยนกลายเป็นผู้ชายร้ายกาจที่สุดในชีวิตของเธอ

ความสับสนในใจยิ่งกระจายอยู่ทั่วความรู้สึกเมื่อมณิภาเริ่มมีทางแยกสองทางในใจว่าจะเดินไปทางไหนดี

เอาออกหรือเก็บไว้

อย่าหาว่าหญิงสาวเป็นแม่ใจยักษ์ใจมารที่คิดจะผลักไสไล่ส่งเจ้าหนูน้อยเลย ป่านนี้เจ้าตัวเล็กคงยังจิ๋ว ๆ เป็นเซลล์ที่กำลังแบ่งตัวอยู่ด้วยซ้ำ ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง

ภูเตศสอนเธอเองว่าพัฒนาการของตัวอ่อนในครรภ์แต่ละสัปดาห์เป็นยังไง เริ่มตั้งแต่หลังจากปฏิสนธิสำเร็จ

ทำไงดีนะ

น้ำตาเม็ดเป้งไหลลงมาอาบแก้ม คิดถึงตัวเองแล้วก็คิดถึงสิ่งมีชีวิตตัวเท่าเมี่ยงที่ป่านนี้คงกำลังเติบโตอยู่ในพุงเธอ


**********


"มั่นใจเหรอว่าจะเป็นแม่คนได้"

ใบหน้าหวานของมณิภาร้อนฉ่า เพียงเสี้ยววินาทีที่ความโกรธแล่นขึ้นมาจนจุกอก

"ทำไมคะ"

"คุณด้อยกว่าผมทุกอย่าง ทั้งฐานะ ทั้งด้านรายได้"

หญิงสาวกำมือแน่น "ดูถูกโปรดมากไป เด็กคนเดียวทำไมโปรดจะเลี้ยงไม่ได้ล่ะคะ" น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ

"ได้ยินอย่างนี้ผมก็เบาใจว่าจะฝากเจ้าตัวเล็กไว้กับคุณไปถึงเดือนที่เก้า"

"ค่ะ แล้วก็เป็นเก้าเดือนที่เจ้าตัวเล็กจะเป็นลูกของโปรดคนเดียว พอคลอดออกมาโปรดจะรีบหาพ่อใหม่ให้ลูก โปรดจะจดทะเบียนสมรสกับเขา แล้วลูกก็จะเป็นลูกของเขาตามกฎหมาย"

"โปรด!"

"ทำไมคะ จะฟ้องโปรดเหรอ จะพิสูจน์ดีเอ็นเอใช่ไหม ก็มาฟ้องสิ โปรดได้จากคุณมาตั้งสองร้อยล้าน แล้วก็สินสอดที่ฝากไว้ในบัญชีคุณอีก ห้าสิบล้านกับทองสี่สิบห้ากิโลกรัม โปรดมีตั้งเท่านี้ ทำไมจะจ้างทนายเก่ง ๆ มาสู้กับคุณไม่ได้คะ นายแพทย์ภูเตศ เลาหศังกร"

"ขู่ผมอยู่เหรอ"

"ไม่ได้ขู่แต่จะทำจริง ก็คิดดี ๆ แล้วกันว่าควรหรือไม่ควรทำอะไร คุณคงเจ็บมากแน่ ๆ ถ้ามองเข้ามาในบ้านของโปรดแล้วเห็นครอบครัวสุขสันต์ มีโปรด มีลูก แล้วก็มีพ่อคนใหม่"

"โปรด"

"โปรดจะรีบหาผู้ชายคนใหม่ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลยค่ะ พอลูกเกิดแล้ว โปรดก็จะใส่ชื่อเขาในใบเกิดลูก"

"ลองดูสิ"

"ลองอยู่แล้วค่ะ พรุ่งนี้เอาเงินสองร้อยล้านพร้อมกับส่วนแบ่งจากสินสอดของเรามาด้วย ถ้ามันยุ่งยากนักก็แบ่งกันคนละครึ่ง"

"คุณจะเอาไปหมดเลยก็ได้ เงินอีกห้าสิบล้านกับทองสี่สิบห้ากิโลกรัม สำหรับผู้หญิงหน้าเงินอย่างคุณ"

อารมณ์ของมณิภาที่ดี ๆ อยู่ตอนแรกเพราะได้ยั่วโมโหเขากลับกลายมาเป็นอ้ำอึ้งทันทีที่ได้ยินคำว่า ผู้หญิงหน้าเงิน

"นี่สินะธาตุแท้ของคุณ อุตส่าห์เก็บมาตั้งสี่ปี ถึงวันหย่าผมได้ตาสว่างว่าคุณแต่งงานกับผมเพราะอะไร"

"แล้วเพราะอะไรล่ะคะ" มณิภาถามทั้งยังข่มน้ำตาไม่ให้ไหล กลั้นเสียงสะอื้นที่ร้องไห้ออกมา

"คุณมันเห็นแก่เงิน อยากได้เงินเลยเอาตัวเข้าแลก ที่จริงคุณไม่ควรจะรีบหย่ากับผมเลยนะ ไม่งั้นคงได้กอบโกยจากเลาหศังกรไปอีกเยอะ มีทะเบียนสมรสซะอย่าง จะเอาอะไรก็ได้ แต่คุณเลือกที่จะแยกทางกับผมทั้งที่คุณก็ท้อง"

"ค่ะ โปรดมันหน้าเงิน โปรดแต่งกับคุณเพราะเงินล้วน ๆ นั่นแหละค่ะ เพราะเงินนี่แหละที่ทำให้หมาอย่างคุณดูเป็นคนขึ้นมาบ้างในสายตาของโปรด"

"ผมเคยเป็นผัวคุณนะ"

"ใช่ค่ะ โปรดไม่ลืมหรอกว่าเคยสมสู่กับหมา เคยแต่งงานกับหมา ไอ้หมาภูเตศ"

"โปรด!" อาจารย์หมอผู้มีตำแหน่งทางวิชาการสวยหรูกัดกรามกรอด

"พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านค่ะ โปรดจะไม่ไปสายสักวินาทีเดียว โปรดมันหน้าเงิน อยากหาเงินให้ได้เยอะ ๆ บางทีโปรดอาจไปอ่อยผู้ชายที่รวยกว่าคุณเป็นร้อยเป็นพันเท่ามาแต่งงานกับโปรดก็ได้ค่ะ"

กล่าวจบ มณิภาก็รีบกดตัดสายด้วยความรวดเร็ว ปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ภูเตศคงไม่เคยมองเธอในแง่ดีเลยสินะ คำก็หน้าเงิน สองคำก็หน้าเงิน ใช่สิ ใครจะไม่อยากมีชีวิตที่ดี ๆ บ้างล่ะ เขาคิดเหรอว่าหญิงสาวจะยอมหย่าออกมาตัวเปล่า ไม่มีทาง ลูกน้อยของเธอต้องอยู่สุขสบายด้วยเงินของเขา

**********

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งหมด

สวัสดีค่ะ พบกับสลีลอีกครั้งในเดือนเมษานี้
วางขายนิยายดรามาต้อนรับสงกรานต์กันไปเลย
หลัวชั่วต้องหอบลูกหนีไม่พอ สาปส่งมันด้วยค่ะ
ซื้อผ่านหน้าเว็บจะได้ราคาน่ารักกว่าแอปเปิ้ลนะคะ
ฝากรีวิวด้วยน้า ไม่ต้องให้ 5 ดาวก็ได้ค่ะ รีวิวตามความรู้สึกได้เลยค่า
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่อุดหนุนกันมาตั้งแต่เรื่องแรกจนถึงเรื่องนี้เลยค่ะ ปลื้มใจสุด ๆ
เจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้นะคะ