กระต่ายป่าชวนข้าเข้าบ้าน

หลังจากถูกฝูงหมาป่าทิ้งอย่างไร้เหตุผล ข้าจึงต้องระหกระเหินไปตามทาง เป็นหมาป่าเดียวดายที่มีเพียงกระเป๋าเป้ใบน้อยและเงินติดตัวจำนวนหนึ่ง
มากพอที่ข้าจะใช้ได้ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่
แต่ข้าต้องตายตอนนี้เลย!
บังเอิญระหว่างทาง ข้าได้ช่วยเหลือ 'อาหารเย็น' จากกลุ่มมนุษย์สัตว์คนอื่นๆ
คงเพราะซาบซึ้งใจต่อผู้มีพระคุณ เจ้ากระต่ายมองข้าตาเป็นประกายวิบวับ ก่อนเอ่ยเสียงนุ่นนวล ขอให้ข้าไปอาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านหลังหนึ่งกลางป่า
เดิมทีข้าจะปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา แต่เจ้ากระต่ายเกาะหนึบและไม่คิดปล่อยมือ ข้าจึบตอบตกลงอย่างช่วยไม่ได้
ประตูบ้านปิดลง
หลังจากนั้น ข้าถึงได้รู้ว่า ธรรมเนียนเข้าบ้านของกระต่าย หมายถึงการขอแต่งงาน

กระต่ายดอกบัวขาว(?) ที่พยายามขอให้ภรรยาหมาป่าอยู่ด้วยกัน<