มีใครรู้ไหมว่าพ่อแม่ของอันอันอยู่ไหน (หนังสือเสียง)

ท่านตาก็มาตายจากไป อันอันหันไปทางไหนก็ไม่มีใครต้องการ มีเพียงกระรอกน้อยเป็นเพื่อนแท้หนึ่งเดียว จึงตัดสินใจออกตามหาท่านพ่อท่านแม่กับเจ้ากระรอกเพียงลำพัง
มีใครรู้ไหมว่าพ่อกับแม่ของอันอันอยู่ไหน


"ผู้นำอันอันให้อาหารไก่เองเจ้าค่ะ" เด็กน้อยเพิ่งตักน้ำ
ใส่ตุ่มเสร็จก็รีบมาแย่งถาดอาหารที่มีหยวกกล้วยผสมรำข้าวและข้าวเปลือกเล็กน้อยที่นางผสมเอาไว้ก่อนจะไปตักน้ำ
"อันอันเหนื่อยหรือไม่ พักสักหน่อย"

"ไม่เหนื่อย อันอันไม่เหนื่อย" อันอันเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก เจ้าหนูน้อยขอผู้นำกินข้าวเพียงวันละมื้อแค่ตอนเย็น และช่วยงานทุกอย่าง แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่เป็นที่ชื่นชอบของท่านป้าอิงเหว่ยภรรยาของผู้นำ
คืนก่อนหนูน้อยที่นอนบนแคร่ในห้องโถงตื่นขึ้นกลางดึก และหูดันได้ยินเสียงพูดคุยของสองสามีภรรยา

"ตาแก่ เจ้าจะให้อันอันอยู่ถึงเมื่อไหร่ รู้หรือไม่ว่าเปลืองข้าวบ้านเราแค่ไหน"

อันอันกำหมัดแน่นเมื่อคนที่พูดนั้นบอกว่านางเป็นตัวตะกละกินจุสิ้นเปลือง ทั้ง ๆ ที่นางกินข้าวถ้วยเดียวกับช่วยงานเต็มที่ ตอนอยู่กับท่านตาจื่อเฉียงนางกินข้าวตั้งสามถ้วยต่อมื้อ
แม้ร่างกายของนางจะเกินกว่าคำว่าสมบูรณ์ไปมากกว่าเด็กทั่วไป แต่อันอันก็ทำงานเต็มที่นะ ไม่ได้เอาเปรียบใครเสียหน่อย
แม้อันอันจะน้อยใจแต่ก็ไม่ได้เสียใจ เช้าต่อมาอันอันนับตำลึงในห่อพบว่ามีเหลืออยู่สี่ตำลึงเงิน จากเดิมมีห้าตำลึงเพราะซื้อโลงศพกับจัดงานศพให้ท่านตาไปหนึ่งตำลึง อันอันเก็บเข้าถุงตำลึงแล้วไปนั่งใต้ต้นสาลี่บ่นพึมพำกับเสี่ยวอ้าย กระรอกน้อยสหายเพียงหนึ่งเดียวของอันอัน

"เสี่ยวอ้าย มีใครรู้ไหมว่าพ่อแม่ของอันอันอยู่ที่ไหน! "
กระรอกน้อยที่กำลังแทะเม็ดเกาลัดเงยหน้าขึ้น ก่อนจะส่งเสียงกร็อด ๆ หลายครั้งติดต่อกัน คล้ายเข้าใจเด็กหญิง

"เสี่ยวอ้ายก็คิดเหมือนอันอันหรือ เช่นนั้นพวกเราออกไปตามหาพ่อกับแม่กันเถอะนะ" อันอันพูดพร้อมกับพยักหน้ากับกระรอกเพื่อนรัก จากนั้นมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีเมฆสีขาวลอยเป็นก้อนไปข้างหน้า อย่างมุ่งมั่น

"ท่านพ่อท่านแม่รออันอันก่อนนะ อันอันกำลังจะไปหาท่านแล้ว!"