I’m (not) a stalker บ้าเหรอ! ฉันไม่ใช่โรคจิต

ฉันมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งก็คือ
"ฉันมีปัญหาเรื่องการจำหน้าคน"

บ้า! นั่นไม่นับว่าความสามารถพิเศษหรอกมันคือความลำบากในการใช้ชีวิตต่างหาก
หลายคนอาจจะสงสัยว่า ฉันโตมาได้ไง นั่นสิคะฉันก็ยังงง ?
แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อฉันได้พบกับ เขา
ฉะ ฉันจำหน้าเขาได้งั้นเหรอ...

ทำไมฉันไม่ลืมเขาล่ะ แล้วทำไมฉันต้องเจอเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ในเมื่อโชคชะตาพาให้เรามาเจอกันบ่อยขนาดนี้...ฉันจะชอบเขาก็ได้

เพราะคนที่ใช่ไม่ได้เดินมาให้ชอบบ่อย ๆ

และนั่น คือจุดเริ่มต้น ความ stalker ของสาวจอมเพี้ยน ที่ชื่อว่า "ลูกพลับ"