เกมร้อนมาเฟียร้าย

จีบก็แล้ว หยอดก็แล้ว แต่ พราวฟ้า สุธารินทร์ เจ้าของรอยยิ้มพิมพ์ใจที่กระตุกหัวใจที่แสนด้านชาของ บาสเตียน เมนิแกนด์ ตั้งแต่แรกพบกลับเอาแต่ใช้ตำแหน่งหน้าที่และความเหมาะสมมาเป็นกำแพงกั้น แต่เรื่องอะไรบาสเตียนจะยอม ในเมื่อเขาได้มาเจอคนที่หัวใจค้นหามาครึ่งค่อนชีวิต เธอใช้หน้าที่อ้างได้ เขาก็เอาตำแหน่งเจ้าของโรงแรมต้นสังกัดของเธอมาเป็นข้อออ้างได้เหมือนกันนั่นละ และดูเหมือนกันจะได้ผลดีเสียด้วย

“กินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อย” คำชวนที่แสนธรรมดาแต่กลับไม่ธรรมดาสำหรับหญิงสาวทำเอาคนถูกชวนถึงกับเบิกตาโต พราวฟ้าลอบมองโต๊ะดินเนอร์ที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างหรูหรา เชิงเทียนทองคำขาวประดับคริสตัลระยิบระยับพาให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารอบอวลไปด้วยกลิ่นอายความโรแมนติกราวกับหลุดเข้าไปอยู่ในฉากรักของละครหลังข่าวก็ไม่ปาน แต่ปล่อยให้หัวใจพองโตได้ไม่นานหญิงสาวก็รีบดึงสติตัวเองกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง...โลกที่มีเพียงเจ้านายกับพนักงานในปกครอง หาใช่พระนางในละครหลังข่าว
หญิงสาวค่อยๆ ค้อมศีรษะให้คนชวนอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ยอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
“พนักงานไม่มีสิทธิ์ร่วมโต๊ะค่ะ มันผิดกฎ”
“เธอรู้ไหมว่ากฎสูงสุดของโรงแรมเราคืออะไร” คนถูกขัดใจเอ่ยถาม พราวฟ้านิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะตอบ
“กฎทุกข้อสำคัญเท่ากันหมดค่ะ ต้องปฏิบัติให้ครบ”
ชายหนุ่มส่ายหน้าทันที รอยยิ้มที่ยากจะคาดเดาระบายเล็กน้อย
“ผิดถนัด! กฎสูงสุดของโรงแรมเมนิแกนด์คือฉันต่างหาก”
พราวฟ้าเถียงไม่ออก หญิงสาวก้มหน้านิดๆ เพราะคำตอบของชายหนุ่มมันหมายความได้อย่างเดียว คือเธอต้องทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น!


===================================================
**เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ เนื้อหาในเรื่องยังคงเหมือนในเล่ม มีปรับปรุงและเพิ่มบางฉากบางตอนเพื่ออรรถรสในการอ่าน
ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับแรงสนับสนุนจากทุกท่านค่ะ