เมื่อรักบันดาลเก้อ

๐๐๐ บั ว เ ม ษ า หญิงสาวจอมเซ่อซ่าโก๊ะเก้อเด๋อด๋า ถูกดึกดื่น จ้างวานให้มาเป็นแฟนปลอมๆ ตบตาปู่ป๋อง กับ ย่าฉลวย เพื่อที่เขาจะได้ลบคำครหานินทาจากชาวบ้านที่กล่าวหาเขาว่าเป็นเกย์ ถึงแม้กมลสันดานของบัวเมษาจะรู้อย่างแตกฉาน ว่าเรื่องนี้มันผิดบาป แต่จะให้เธอปฏิเสธได้ลงคอเหรอ? เงินค่าจ้างมันตั้งเดือนละห้าหมื่นเลยนะ! และงานมันก็ง่ายยิ่งกว่าคีบหมูชาบูใส่ปาก บัวเมษาไม่ปล่อยให้หลุดมืออยู่แล้ว

ง า น นี้ เธอแสดงเป็นคู่รักแบบเนียนๆ ตบตาทุกคนในบ้านได้หมด . . . ยกเว้นก็แต่ เ ที่ ย ง คื น เด็กกำพร้าที่ปู่ป๋องกับย่าฉลวยเก็บมาเลี้ยงเป็นหลานชายคนโต ซึ่งดึกดื่นไม่เคยนับญาติด้วยสักนิด . . . ก็แหงสินะ! ใครอยากจะนับญาติกับใครก็ไม่รู้ ที่คิดจะมาแย่งมรดกร้อยล้านของตัวเองกันล่ะใช่มะ?
๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ซีนเรียกน้ำย่อย. . .

"โอ๊ย! คุณ ฉันเจ็บ"

เขาไม่สนและไม่ฟัง เอามือปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยเธอ และฉุดร่างเล็กลงมาจากรถได้สำเร็จ

ที่บ้านพักคนงานซึ่งรกร้างมาแรมปีตรงท้ายสวนนั่น มีแสงไฟเรื่อเรืองทอดไกลออกมา มันเปิดปิดเองอัตโนมัติ ตามกลไกเซ็นเซอร์จากแสงอาทิตย์

เที่ยงคืนลากเธอถูลู่ถูกังมาจากรถที่จอดติดเครื่องเปิดไฟทิ้งไว้เบื้องหลัง เธอสะดุดอะไรสักอย่างล้ม เขาพ่นลมหายใจและตะเพิดใส่หน้าเธอว่าลูกไม้ตื้นๆ ใช้ไม่ได้กับเขา ก่อนจะรวบร่างเธอขึ้นพาดบ่า ก้าวสวบๆ พาเข้าไปที่บ้านคนงานหลังนั้น

“คุณ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง” เธอส่งเสียงวิงวอนมาตลอดทางจนเข้ามาข้างในบ้าน

บัวเมษาหัวใจเต้นแรงเหมือนมันจะขาดใจ แสงสีเหลืองวอมแวม สว่างพอประทังให้เห็นว่าตัวเองกำลังถูกเขาทุ่มลงบนเตียง กระดูกสันหลังเธอกระแทกกับที่นอนซึ่งแข็งกระด้าง เจ็บจนเผลอร้องครางพร้อมเอี้ยวมือไปกุมหลังไว้

“สำออย!” เขาพูดประชด ดวงตาที่มองเธอ ไร้ซึ่งวี่แววความปราณี

เธอรวบรวมพละกำลัง ดีดตัวเองลุกขึ้นจากเตียง เกือบจะวิ่งหนีไปที่ประตูได้สำเร็จ แต่เขาพุ่งตัวมารวบเอวเธอไว้ ลากมาโยนลงกลางเตียง เอาตัวคร่อมทับเธอ

“คุณ! อย่าทำอะไรฉันนะ ขอร้องล่ะ”

“มันเป็นส่วนนึงของอาชีพคุณไม่ใช่เหรอ!” เขายิ้มมุมปาก มองเธอผ่านสายตามุ่งร้าย เหมือนว่ามันไม่ผ่านกระบวนการทำงานของสมอง

บัวเมษาสั่นหน้าทั้งน้ำตา

“เปล่าเลยนะ ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร แล้วที่ต้องสร้างเรื่องหลอกลวงคุณกับปู่กับย่าก็เพราะพี่ดึกขอให้ช่วย....”

เขาไม่ฟัง วินาทีนี้เขาแทบไม่ได้ใช้สมองไตร่ตรองอะไรเลย

ร่างใหญ่กำยำถาโถมลงมา กอดจูบซุกไซ้เธอไม่สนใจเสียงร้องวิงวอนใดๆ

๐๐๐