ฮูหยินของข้าเป็นถ่านไฟเก่า

เลี่ยงหลงบุรุษวัยยี่สิบปี ทหารปลายแถว หลงรักบุตรสาวเสนาบดีเฉิงชุนหรู นามเฉิงอ้ายเย่ว์
ด้วยคำสัญญาในความรักที่มั่นคง และไม่คิดแปรผัน อีกทั้งความอ่อนโยนและใจดีที่มีต่อนาง ทำให้คุณหนูเฉิงอ้ายเย่ว์ หลงรักเลี่ยงหลงกลับคืนอย่างง่ายดาย
จนวันหนึ่งเลี่ยงหลงต้องไปออกศึกครั้งใหญ่เป็นตายร้ายดีเท่ากัน เขาจึงตัดสินใจบอกเลิกคุณหนูเฉิงพร้อมทั้งพูดจาหยามเหยียดนาง ทำให้คุณหนูเฉิงเสียใจเป็นอันมากจนกลับมาป่วยหนักด้วยตรอมใจและเศร้าโศก
จวบจนเวลาผ่านไปห้าปี
เลี่ยงหลงที่ไปทำศึกจึงกลับมายังเมืองหลวง พร้อมทั้งความทรงจำหลายอย่างที่หายไป รวมไปถึงความทรงจำเกี่ยวกับคุณหนูเฉิงอ้ายเย่ว์ ซึ่งก็ได้หายไปจนหมดเช่นกัน
เลี่ยงหลงรู้เพียงว่า ที่เขาต้องกลับมาที่เมืองหลวงแห่งนี้ ก็เพื่อที่จะมารับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ และต้องแต่งงานกับบุตรสาวของเสนาบดีเฉิงชุนหรู ตามรับสั่งของฮ่องเต้จางเหว่ย เพื่อความมั่นคงในราชบัลลังก์มังกรของราชวงศ์จาง
และด้วยความไม่ชอบใจในสตรี แม่ทัพเลี่ยงหลงจึงไม่ได้รักใคร่นาง ซ้ำยังทำให้นางเจ็บช้ำด้วยท่าทีรังเกียจเดียดฉันท์มากมายหลายครา จนกระทั่งในวันหนึ่งนางได้รับคำสั่งจากบิดาให้นำยาฟื้นความทรงจำไปให้เขา หากแต่สิ่งนั้นกลับไม่ใช่ยาฟื้นความทรงจำจริงๆตามคำของบิดา และนางก็ถูกเขาบังคับให้ดื่มยานั้นเสียเอง
เมื่อเกิดเหตุการณ์อันน่าเสียใจ
เฉิงอ้ายเย่ว์จึงไม่อาจทนสู้หน้าแม่ทัพใหญ่เลี่ยงหลงได้อีก นางคิดทบทวนจนตัดสินใจขอเลิกกับเขา ด้วยการเขียนหนังสือหย่า
แต่เรื่องนี่ไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น เพราะแม่ทัพเลี่ยงหลงที่สับสนอยู่พักใหญ่ เมื่อนางทำเช่นนั้นกับเขาเลี่ยงหลงจึงคิดทำบางสิ่ง และไม่อาจยอมหย่ากับนางได้ตามใจที่นางนั้นต้องการ
และเมื่อเวลาผ่านไป เลี่ยงหลงต้องออกศึกใหญ่อีกครั้ง ด้วยเยื่อใยที่มีจึงตัดสินใจไปพบเฉิงอ้ายเย่ว์ แม้นว่าตัวของเขาเองจะมีฮูหยินคนใหม่อยู่ด้วย แต่ถ่านไฟเก่าอย่างฮูหยิน
เฉิงอ้ายเย่ว์คนก่อน กลับทำให้เขาอยากจะทำทุกอย่างให้นางมากกว่าผู้ใด