ทาสรักคุณชายไร้ใจ

บ่าวท้ายเรือนอย่างนาง ต่ำต้อยไร้วาสนายิ่งที่จะเหมาะสมคู่ควรกับคุณชายเจาเฟิงหลงที่นางรัก รักตั้งแต่นางย่างกรายเข้ามาอยู่ที่นี่
ในห้วงแห่งความฝันยามหลับใหล นางแนบชิดสุขสมกับคุณชายทุกวันคืน ด้วยแรงรักแรงปรารถนาที่ล้นหัวใจ และเมื่อมีโอกาสที่นางได้พาตนเองไปทำหน้าที่ปรนนิบัติคุณชาย นางก็รีบคว้าโอกาสนั้นไว้โดยไม่คิดลังเล
มันอาจดูน่าเจ็บปวด ที่คุณชายช่างไม่รู้เลยว่าสตรีที่ให้การปรนนิบัติจนคุณชายพึงพอใจนั้นคือนาง... บ่าวที่น่ารังเกียจและเป็นสตรีนอกสายตา ความรัก ความรู้สึกของนางยังคงเป็นความลับต่อไป…
แต่ไม่มีสิ่งอันใดสำคัญไปกว่าช่วงเวลาอันแสนสั้นที่ยิ่งใหญ่ที่นางได้ทำในสิ่งที่หัวใจปรารถนา
คือการเป็นของคุณชาย…
บ่าวอย่างนาง...นอกจากจะเป็นทาสรับใช้ในชีวิตแล้ว ก็ขอเป็นทาสรักคุณชายตราบเท่าที่วาสนาจะเมตตา...ด้วยใจรักยิ่งและเทิดทูน…

......................

ช่างมีความสุขยิ่ง....
หลิ่งฟางรำพึงกับตนเองระหว่างที่จัดเตรียมอาหารไป ใจของนางก็ยังติดอยู่กับสุขเมื่อคืนนี้ ที่นางได้เป็นสตรีของบุรุษที่นางรัก
คุณชายแนบกายตักตวงความสุขจากนางจนย่ำรุ่ง จนหมดเรี่ยวแรงสลบไสล นางจึงได้ย่องเบาออกมาและกลับเรือนนอน ส่วนนั้นของนางระบมเล็กน้อย ก้าวขาทีก็สะเทือนปวดร้าว และนางก็นอนพักได้เพียงครู่เดียวก็ลุกขึ้นทำหน้าที่บ่าว และต้องกระทำตนให้ปกติ มิให้ผู้ใดจับได้
"หลิ่งฟาง"
หยางมู่เข้ามาหา มองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีผู้ใดอยู่บริเวณนี้ก็ดึงนางเข้ามุม รีบสอบถามด้วยความกังวล
"เป็นอย่างไรบ้าง คุณชายสงสัยอันใดบ้างหรือไม่"
"ไม่เลย คุณชายไม่สงสัยอันใด อาจจะเพราะที่ผ่านมา คุณชายไม่เคยมองมาที่ข้าจริงๆ เรื่องเมื่อคืนนี้จึงผ่านมาได้ด้วยดี"