คู่เคียงชะตารัก

ความงดงามที่ต้องตาต้องใจ ความงดงามที่เหมือนยาพิษที่เคลือบไปด้วยน้ำตาล ความงดงามที่พร้อมที่จะดูดดึงผู้คนเข้ามา ความรัก อำนาจ การแย่งชิง เธอจะทำเช่นไร...?

ท่ามกลางอากาศเย็น ซูเย่วนอนขดตัวอยู่บนเตียง

นางได้ยินฝีเท้าใกล้เข้ามาที่ประตู

สักพักเสียงประตูห้องนางเปิดออก นางดีใจรีบลุกขึ้น

เพราะคิดว่าอี้อ๋องมารับ แต่กลับกลายเป็นฮ่องเต้ที่เดินเข้ามา วันนี้พระองค์ซึ่งมีท่าทางเมามายเดินตรงเข้ามาหานาง

ซูเยว่ซึ่งตอนนี้แต่งตัวไม่เรียบร้อยสวมแค่ชุดบางสีขาวคลุม

อยู่แค่ตัวเดียว มือบางรีบกระชับคอเสื้อเข้าหากันความสัญชาติญาณ ฝ่าบาทมาหาหม่อมฉันในยามนี้มีสิ่งใดหรือเพคะ 

 ฮ่องเต้เดินตรงมาใกล้ จนได้กินหอมของสุราจางๆ

" เราอยากรู้ว่าให้เราทำยังไงเจ้าถึงจะใจอ่อนกับเราสักที ห่ะ!!!ซูเย่ว " ฮ่องเต้ตะคอกเสียงดัง

" ฝ่าบาทเมาแล้ว กลับไปก่อนเถอะเพคะ " ซูเยว่บอกคิ้วบางเริ่มขมวดเข้าหากัน

เมื่อท่าทางไร้เยื่อใย เขาจึงผลักนางลงบนเตียง ฮ่องเต้ก้มลงหมายจะกักตัวนางไว้ในอ้อมแขน 

ซูเย่วคาดไม่ถึงตกใจลนลาน รีบสะบัดตัวออก และรีบวิ่งลงจากเตียง

" หม่อมฉันเป็นสตรีที่แต่งงานแล้ว ขอทรงได้โปรดอย่าทำเช่นนี้เลย  " นางรีบพูด

" ข้ารู้ แล้วยังไง " เขาตอบ

" ฝ่าบาทไม่ควรทำอะไรเช่นนี้ " นางตัดพ้อ 

" อะไรควรไม่ควรขึ้นอยู่กับข้าไม่ใช่กับเจ้า " เขาพูดเสียงแข็ง

" หม่อมฉันขอร้องเพค่ะฝ่าบาททรงอย่าทำแบบนี้เลย " ซูเย่วร้องขอน้ำตาคลอ

เขาไม่ฟังเดินตรงมารวบตัวนางมากอดไว้ ซูเย่วขัดขืนแต่ด้วยเพราะนางเพิ่งลงมาจากเตียง โดยไม่ใส่รองเท้า

พื้นอันหนาวเหน็บ ที่เท้าเหยียบลงไปราวกับโดนแก้วบาด  ความเจ็บปวดทำให้นางเคลื่อนไหวไม่สะดวก

มือใหญ่ ดึงทึ้งเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างของหญิงสาว ราวกับว่ามันเป็นแค่เศษผ้า เผยให้ผิวขาวนวล

ซูเยว่ตกใจกับการกระทำอันหยาบคาย ร่างบางสั่นสะท้านด้วยความกลัว 

พอได้โอกาสนางจึงดึงปิ่นที่เสียบอยู่บนศีรษะออกมา จี้ไปที่ลำคอตัวเอง

"ถ้าฝ่าบาทไม่ปล่อยหม่อมฉัน หม่อมยอมตายเพคะ " นางขู่ สายตางามทางไปทางเขาอย่างแข็งกร้าว

" เจ้าวางปิ่นลงเดี๋ยวนี้นะ " ฮ่องเต้ตกใจเมื่อเห็นสายตาของนางที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

"ไม่เพค่ะ จนกว่าพระองค์จะปล่อยหม่อมฉัน "

ซูเย่วพูดย้ำ แล้วกดปิ่นลงบนคอ เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลออก

จากลำคอขาว....