คุณเจ้านายคลั่งรัก

“แอบมองพอยัง”
“บ้า ฉันไม่ได้แอบมองสักหน่อย”
คนถูกจับได้แก้มแดง เมื่อตื่นแล้ว เธอจึงเริ่มแกะแขนเขาออก ทว่ากลับกระชับกอดแน่นกว่าเดิม
“ขอกอดอีกหน่อย อุ่นดี ชอบ”
“ปล่อย! คนนะ ไม่ใช่หมอนข้าง เมื่อยเป็น”
เขายิ้มให้กับคำยอกย้อน ดุจดวงดาวลืมตัวเผลอโต้เขาไป
ความใกล้ชิดสนิทสนมกันแบบนี้ มันทำให้เธอลืมตัวว่าเป็นเจ้านายกับลูกน้อง คิดดังนั้นใบหน้าจึงหม่นลง
“อยากมีหมอนข้างเถียงได้แบบนี้ นอนกอดทุกวัน”
“รวยก็ไปหาซื้อเอาสิคะ”
“งั้น เธอขายมั้ย”
“บ้า!”
“แปลว่าให้ฟรี?”
“คุณภูมิ!”
ดุจดวงดาวมองเขาตาโต คำพูดแต่ละคำ ทำเธอไปต่อไม่เป็นจริงๆ มองเขาตาขุ่นแล้ว ได้แต่กรี๊ดแบบไม่มีเสียงในใจ คนอะไร กวนประสาทหน้านิ่ง!
“ฉันจะกลับห้อง เช้าแล้วค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น”
พูดออกไปแล้วก็แอบรู้สึกวาบหวิวในอก ความรู้สึกที่ต้องแอบซ่อนเจ็บลึกถึงเพียงนี้
“ฉันไม่ไว้ใจให้เธออยู่คนเดียว”
“ไม่มีใครรังแกฉันหรอก นอกจากคุณนั่นแหละ”
“รังแก?” เขาเลิกคิ้ว
“ใช่ คุณชอบรังแกฉัน”
“เมื่อคืน เราไม่ได้เต็มใจทั้งสองฝ่ายหรอกหรือ”
จบคำพูดแล้ว ตวัดคนตัวเล็กลงไปใต้ร่างอย่างรวดเร็ว
ดุจดวงดาวเบิกตาด้วยความตกใจ ยกมือสองข้างขึ้นยันแผงอกกว้างดันเขาให้ออกห่าง
เมื่อถูกขังไว้ในผ้าห่มผืนใหญ่ใต้ร่างหนา ต่อให้ขัดขืนอย่างไรก็ไม่เป็นผล
#คลั่งรัก #กินดุ #ปากหนัก