สาปรักมนตราเชลย

เหตุจากฝันร้าย! ขอขวัญ ไพรีรักษ์ จึงตัดสินใจเดินทางเหินฟ้าสู่ดินแดนแห่งทราย
การยื่นเท้าไปสอดกับบางเรื่อง เป็นเหตุนำเธอไปพบเจอกับผู้ชายที่แรกพบเจอก็มองเห็นเป็นศัตรู
ความต้องการของมารดาทำให้นำพาให้ อันเดซาอี ซีกัลป์ กัลป์วามุเอ!
เจอกับหญิงที่มีใบหน้าเหมือนคนรักเก่าอย่างกับพิมพ์เดียวกัน
แม้ปรารถนาไขว่คว้ามาแนบกาย แต่เหตุผลบางอย่างทำให้เขามิอาจทำได้อย่างตั้งใจ
การก้าวมาของเธอจึงเป็นเสมือนลิ่มเหล็กตอกย้ำลงบนหัวใจให้ย้อนคิดถึงอดีตอันเจ็บปวด
เธอจะสามารถละลายน้ำแข็งที่เคลือบหัวใจเขาได้หรือเปล่า
เขาจะปล่อยให้ความเจ็บปวดผลักไสให้เธอไปห่างไกลสุดไขว่คว้าหรือไม่
หรือสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่...

“ฉันไม่ได้ขอ...แต่สั่ง”
“คุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันทำโน่นนี่ตามใจน่ะ”
“อยากได้สิทธิ์แบบไหนล่ะขอขวัญ ฉันให้ได้ทุกอย่างเลยเชียวละ”
โอ๊ย!! ขอขวัญอยากยกมือทาบหน้าผากพร้อมตบลงไปแรงๆ เธอมาเจอเข้ากับคนบ้าอะไรนี่ ถึงได้เอาแต่ใจพูดจาไม่รู้เรื่องอย่างนี้ ปวดหัวชะมัด!
“และเธอต้องอยู่ข้างกายฉัน ห้ามห่างเกินสามก้าวด้วย”
แทบต้องหงายหลังลงนอนยาวบนเตียง อย่างที่ว่าเป็นลมยังไม่ตื่น “ถ้าไม่...”
“ฉันมีอำนาจมากพอ ที่จะทำให้เธอกลายเป็นของเล่นได้นานเท่าที่ต้องการ!”